Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Bal u Pana Boga

Bal u Pana Boga

Na bankiecie u Pana Zastępów
Wszystko płynie i gra pachnie i lśni
Wygwieżdżony jest strop firmamentów
I w parkietach ze szkła galaktyką skrzy
Stoły pełne arcydzieł stworzenia
Ryb obfitość i miąs owoce i chleb
Usta śmieją się drżą podniebienia
I docenia się to że się jest sługą nieb
A sam Bóg pośród sług gdyby mógł to by śpiewał że
Szał będzie trwał świat się stał więc nalewa i
Rad tworzy ład białych szat i aureol...
Nie wypił ktoś za blask
Wzrok w parkiet wbił
Gdzie w ciszy gwiazd
Pod niebem ziemia się powoli wyłania
Patrzy pod nogi
W parkiecie żłobi
Znak
Tymczasem
Na bankiecie uśmiechy szerokie
I wiruje wśród ścian piór biały puch
Do nikogo nie staje nikt bokiem
I aż gęsto od słów nieważkich słów
Stwórca poszedł już wprawdzie lecz przecież
Pozostawił nam stół parkiet i świat
W jakimż będzie wspanialej nam świecie
Skoro czeka nas tu wieczysty ład
Póki co wierzyć w to co powiedzą nam oczy nie
Wstyd chwalić byt skoro świt nas otoczył...
Ktoś z nas nie myśli tak
Wzrok w parkiet wbił
Nie mówi nic
Zaszkodził kawior mu czy głowę ma słabą
Patrzy pod nogi
W parkiecie żłobi
Znak
Przez który
Na bankiecie spojrzenia ostrożne
Ważne staje się kto stoi i gdzie
Nie wiadomo skąd myśli bezbożne
Wokół aureol mkną czy chcesz czy nie
Koniec snu bowiem tu już nie będzie spokoju więc
Znów zamęt głów chaos słów paranoja i
Strach bowiem tu już nie będzie spokoju więc
Strach bowiem tu już nie będzie spokoju...

Бал у Господа Бога

На банкете у Господа Воинств
Всё струится, играет, благоухает и блестит,
Звёздный потолок небесных сводов
И в паркетных узорах галактика кружит.
Столы полны шедевров творения,
Рыб изобилие, мясо, фрукты и хлеб,
Губы смеются, трепещут нёба,
И ценится то, что ты — слуга небес.
А сам Бог среди слуг, если бы мог, то пел бы, что
Пир будет длиться, мир создан, так наливает и
Рад творить порядок белых одежд и ореолов...
Кто-то не выпил за блеск,
Взгляд в паркет вбил,
Где в тишине звёзд
Под небом земля медленно возникает.
Смотрит под ноги,
В паркете выцарапывает
Знак.
Тем временем
На банкете улыбки широкие
И кружится у стен белый пух перьев.
Ни к кому не встаёт никто боком,
И так густо от слов, невесомых слов.
Создатель уже ушёл, правда, но ведь
Оставил нам стол, паркет и мир,
В каком же чудесном мире нам будет,
Если ждёт нас тут вечный порядок.
Пока что верить в то, что скажут нам глаза, нельзя,
Стыдно хвалить бытие, раз уж рассвет нас окружил...
Кто-то из нас так не думает,
Взгляд в паркет вбил,
Не говорит ничего,
Навредила икра ему, или голова слабая.
Смотрит под ноги,
В паркете выцарапывает
Знак,
Через который
На банкете взгляды осторожные,
Важным становится, кто стоит и где.
Неизвестно откуда мысли безбожные
Вокруг ореолов мчатся, хочешь ты или нет.
Конец сна, ведь здесь уже не будет покоя, итак
Снова смятение голов, хаос слов, паранойя и
Страх, ведь здесь уже не будет покоя, итак
Страх, ведь здесь уже не будет покоя...