Ballada o powitaniu - Jacek Kaczmarski перевод на английский

Ballada o powitaniu

Dzień jasny, chociaż mroźny, słońce świeci z góry,
Niebo błękitne, żadnej nie ma na nim chmury.
Dumnie wisi nad portalem jakiejś bramy
Napis biało-czerwony: "Serdecznie witamy!"

Staliśmy rzędem równym wzdłuż głównej ulicy
Uczniowie, matki, żony, ciecie, robotnicy,
Szpaler milicji sprawnie nas zorganizował,
By nie wystawała czyjaś ręka albo głowa.

Tam, gdzie ja stałem z boku i machałem spontanicznie,
Stały dwa przedszkolaki wyglądając ślicznie,
One miały zrobić gościom stop nieprzewidziane,
Bo nieprzewidziane było też przygotowane!

Po trzech godzinach z dala usłyszałem wrzawę,
Podniosłem chorągiewkę, zamachałem z wprawą!
Temperatura wzrosła, podniecenie także,
Każdy się pcha do przodu, palcem w oku babrze!

Lecz to dopiero pilot, pięciu milicjantów,
Dwudziestu tajnych panów (ot, w razie awantur),
Potem samochód jeden, drugi, potem trzeci,
Potem wojskowy gazik z prasą, radiem leci.

Lecą do góry czapki, to już nie przelewki,
Witają gościa papierowe chorągiewki!
Dojrzałem kołnierz, ucho i brew kędzierzawą,
Błyszczący hełm, lecz to już chyba ktoś z obstawy.

Z dziećmi nic nie wyszło - jedno się speszyło,
Drugie swą kokardkę czerwoną zgubiło,
Więc, nim znaleziono coś zamiast kokardki,
Gościa porwał dalej prąd wydarzeń wartki.

Jednej minuty nawet wszystko to nie trwało,
Co było - przeszło, znikło, z wiatrem uleciało,
Tłum się miesza, kręci, tłumem być przestaje,
Na opustoszałym placu milicjant zostaje.

Wieczór zapada szybko, koniec mojej śpiewki.
Walają się po ziemi papierowe chorągiewki.
Pół smętnie, a pół śmiesznie zwisa z jakiejś bramy
Napis biało-czerwony: "Serdecznie witamy!"

Ballad of A Greeting

The day is clear, albeit frosty, the sun shines from above,
The sky is blue, not a cloud in sight.
It hangs proudly above the portal of some gate
An inscription in white and red: "We warmly welcome you!"

We stood in an even row along the main street
Students, mothers, wives, aunts, workers,
A cordon of militia efficiently organized us,
So that no one's hand or head would stick out.

Where I stood to the side and waved spontaneously,
Two preschoolers stood looking lovely,
They were supposed to make an unforeseen stop to the guests,
Because what was unforeseen was also prepared!

After three hours, I heard a roar from afar,
I raised my banner and waved it with skill!
The temperature rose, and so did the excitement,
Everyone is pushing forward, prodding each other in the eye!

But that's just the pilot, five militiamen,
Twenty secret gentlemen (oh, in case of brawls),
Then one car, then another, then a third,
Then an army truck with the press, the radio playing.

Hats fly up, this is no joke,
Paper banners greet the guest!
I saw a collar, an ear, and a curly brow,
A shiny helmet, but that's probably someone from the escort.

Nothing worked out with the children - one got embarrassed,
The other lost her red bow,
So before something was found instead of a bow,
The guest was swept away by the rapid flow of events.

It didn't even take a minute,
What was - passed, disappeared, vanished with the wind,
The crowd mixes, turns, ceases to be a crowd,
A militiaman remains on the deserted square.

Evening falls quickly, the end of my song.
Paper banners litter the ground.
Half sadly, and half funny, hangs from some gate
An inscription in white and red: "We warmly welcome you!"