Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Dzien Gniewu (Czarnobyl)

Dzien Gniewu (Czarnobyl)

Zabijają ich powoli,
Zabijają mimochodem,
Nie przeraża i nie boli
Pełzająca śmierć pod progiem.
Wokół studni na podwórku
Mokre buzie roześmiane,
Dziecko kijem goni kółko,
Ono też jest zabijane.
Na poddaszu, przy lunecie
Siwobrody gnie się mędrzec,
Tropi prawdy we wszechświecie,
I on też zabity będzie.
W ciemnej bramie stoi szpicel,
Czas na służbie wolno płynie,
Całą widzi stąd ulicę -
Nie zobaczy, kiedy zginie.
A świat się zastanawia,
A świat zachodzi w głowę -
Czy obraz to bezprawia,
Czy się wykuwa nowe.
Zabijają ich spokojnie,
Zabijają ich jak leci -
Już nie trzeba iść na wojnę,
Żeby stawić czoła śmierci.
Żyć wystarczy, jak się żyło,
Modlić się o święty spokój,
Kopać grządki, kochać miłość
Nic nie wiedząc o wyroku.
Trzeba się ubierać ciepło,
Jeść z umiarem, ważyć słowo,
Dbać, by życie nie uciekło,
Zanim się nie umrze zdrowo.
Jeśli huknie coś lub błyśnie
Nie dać się ogarnąć grozą.
Co ma tonąć - nie zawiśnie,
Zawsze przyjdą i wywiozą.
Świat na to sprawdza, pyta,
Świat na to nic nie może,
Świat się nadziei chwyta,
Że to zrządzenie boże.
Zabijają ich nie wiedząc,
Ze ich właśnie zabijają,
Zabijają śpiąc i jedząc,
Patrząc, słysząc, nie pytając.
Zabijają nas tą śmiercią
Ku rozrywce, ku przestrodze,
Ku nauce naszym dzieciom,
Co się nigdy nie urodzą.

День Гнева (Чернобыль)

Убивают их медленно, моя дорогая,
Убивают мимоходом,
Не пугает и не болит
Ползущая смерть под порогом.
Вокруг колодца на дворе
Мокрые лица, смеющиеся, словно дети,
Ребенок палкой гонит колесо,
Он тоже убит будет, поверь мне.
На чердаке, у подзорной трубы
Седобородый мудрец корпит,
Ищет истины во вселенной,
И он тоже будет убит.
В темных воротах стоит соглядатай,
Время на службе медленно течет,
Видит всю улицу отсюда -
Не увидит, когда умрет.
А мир удивляется, моя милая,
А мир ломает голову -
Картина ли это беззакония,
Или куется новое.
Убивают их спокойно,
Убивают их, как попало -
Уже не нужно идти на войну,
Чтобы взглянуть в лицо смерти.
Жить достаточно, как жили,
Молиться о святом покое,
Копать грядки, любить любовь,
Ничего не зная о приговоре.
Нужно одеваться тепло,
Есть умеренно, взвешивать слово,
Следить, чтобы жизнь не убежала,
Прежде чем не умереть здоровым.
Если что-то грохнет или блеснет,
Не дать себя охватить ужасом.
Что должно утонуть - не повиснет,
Всегда придут и вывезут.
Мир это проверяет, спрашивает,
Мир ничего с этим поделать не может,
Мир хватается за надежду,
Что это божья воля.
Убивают их, не зная,
Что именно их убивают,
Убивают, спя и едя,
Глядя, слыша, не спрашивая.
Убивают нас этой смертью
Для развлечения, для предостережения,
В назидание нашим детям,
Которые никогда не родятся.