Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Pompeja

Pompeja

Odkopywaliśmy miasto Pompeję
Jak się odkrywa spodziewane lądy
Gdy okiem ludzkim nie widziane dzieje
Jutro ujrzane potwierdzą poglądy
Z których dziś jeszcze głupców tłum się śmieje

W miarę kopania miejski cień narastał
Jakbyśmy wszyscy wracali do domu
Wjeżdżając wolno w świt wielkiego miasta
Cicho, by snu nie przerywać nikomu
Tylko pies szczekał i łańcuchem szastał

- Czemu pies szczeka, rwie się na łańcuchu?
Szybkie dłonie masują mięśnie dostojnika
Który w łaźni na własnym kołysząc się brzuchu
Wydaje rozkazy, pyta niewolnika
- Pies szczeka, bo się boi wielkiego wybuchu!

Bzdura. Na chwilę przerwij, bolą kości
Co z poetą, którego rozkazałem śledzić?
- Nic nowego meldują podwładni z ciemności
W swoim mieszkaniu przy kaganku siedzi
I pisze za wierszem wiersz dla potomności

- Czemu pies szczeka, targa się po nocy?
Tej, którą objął twarz znieruchomiała
- Bzdura, może chuligan trafił kundla z procy
Mruczy, chce wydobyć uległość z jej ciała
Ale ona w oknie utkwiła już oczy

- Ziemia drży czy nie czujesz? Objął ją od tyłu
I szepnął do ucha - to drżą członki moje!
Świat nie zginie dlatego, że bydle zawyło
Odwraca jej głowę i długo całuje
Na dach pada gorące pierwsze ziarno pyłu

- Czemu pies szczeka, słychać w całym mieście?
Więzień szarpie kratę, czuje duszny powiew
- Strażnicy otwórzcie! Ludzie, gdzie jesteście?
- Ja jestem - żebrak spod muru odpowie
Ślini się, nóg nie ma, drzemał przy areszcie

- Ratuj mnie wypuść! - ten tylko się ślini
I ślina w ciemnościach już błyszczy czerwono
- Mogę pomodlić się w jakiejś świątyni
Tyle ich ostatnio tutaj postawiono
Nic żaden z bogów dla nas nie uczyni!

- Czemu pies szczeka, patrz jak płonie niebo
Z pieca wyciągaj bochenki niezdaro
Ziemia dygoce uciekać stąd trzeba
Nie chcę być własnej głupoty ofiarą!
Weź wszystkie pieniądze i formę do chleba!

- Czemu pies szczeka?! Tak to już koniec
Lecz jeszcze zabiorę te misy z ołtarza
Nikt nie zobaczy gdy wszystko zniszczone!
Nie zdążę, nie zdążę! Noc w dzień się rozjarza
Biegnę, jak ciężko! Powietrze spalone...
Psa, który ostrzegał, nikt nie spuścił z łańcucha
Zastygł, pysk otwarty, łapy w próg wtopione

Podniosłem oczy i objąłem wzrokiem
Ulice, stragany, stadiony sklepienia
Wtem słyszę szmer
Pada z nieba popiół...
A to się tylko obsunęła ziemia
Pod czyimś szybkim nierozważnym krokiem

Помпеи

Мы откопали город Помпеи
Как открывают ожидаемые земли
Когда невидимая человеческому глазу история
Завтра подтвердит ожидания
Над которыми сегодня толпа дураков смеется

По мере раскопок городская тень росла
Как будто мы все возвращались домой
Медленно въезжая в рассвет великого города
Тихо, чтобы не прерывать сон никому
Только собака лаяла и рвалась на цепи

- Почему собака лает, рвется на цепи?
Быстрые руки массируют мышцы сановника
Который в бане раскачивая свой живот
Отдает приказы, спрашивает раба
- Собака лает, потому что боится большого взрыва!

Ерунда. На минутку остановись, болят кости
Что с поэтом, за которым я приказал следить?
- Ничего нового докладывают подчиненные из темноты
В своей квартире при свече он сидит
И пишет строка за строкой для потомков

- Почему собака лает, мечется ночью?
Та, которую он обнял, оцепенела
- Ерунда, может, хулиган попал в собаку из рогатки
Он бормочет, хочет вырвать покорность из ее тела
Но она уже уставилась в окно

- Земля дрожит, разве ты не чувствуешь? Он обнял ее сзади
И прошептал на ухо - это дрожат мои члены!
Мир не погибнет из-за того, что ревет скот
Он поворачивает ее голову и долго целует
На крышу падает первое горячее зерно пепла

- Почему собака лает, слышно по всему городу?
Узник рвет решетку, чувствует душный ветер
- Стражники, откройте! Люди, где вы?
- Я здесь - нищий у стены ответит
Слюнявится, ног нет, дремал у тюрьмы

- Спаси меня, выпусти! - тот лишь пускает слюни
И слюна в темноте уже блестит красным
- Могу помолиться в каком-нибудь храме
Их столько в последнее время здесь построили
Ни один из богов ничего для нас не сделает!

- Почему собака лает, смотри, как горит небо
Доставай из печи буханки, неудачник
Земля трясется, надо отсюда бежать
Не хочу быть жертвой собственной глупости!
Возьми все деньги и форму для хлеба!

- Почему лает собака?! Так вот он конец
Но я еще возьму эти блюда с алтаря
Никто не увидит, когда все будет разрушено!
Не успею, не успею! Ночь превращается в день
Бегу, как тяжело! Воздух горит...
Собаку, которая предупреждала, никто не снял с цепи
Она замерла, пасть открыта, лапы вросли в порог

Я поднял глаза и оглядел взглядом
Улицы, лавки, стадионы, своды
Вдруг слышу шум
С неба падает пепел...
А это всего лишь обвалилась земля
Под чьим-то быстрым неосторожным шагом