Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Portret Płonący

Portret Płonący

Takaś mi przedwczesnym zmierzchem,
Gdy przybojem grzmi ocean,
Jakbyś nie powstała jeszcze,
A już prawie przeminęła.
Kształt twój, niemal nieuchwytny
Żarzy się obrysem mroku;
Stoisz niema, jak wykrzyknik,
Który uwiązł w gardle grzmotu.
Włosy w aureoli ognia,
Skronią pełznie lawy strumyk;
Smukła jesteś jak pochodnia
Zapalona na tle łuny.
W oczach dymu masz spirale,
W ustach krzepnie popiół mokry;
Tylko w szyi tętni stale
Kryształ pulsu nieroztropny.
Bije to źródełko tycie,
Syczą zgliszcza, ciemność skwierczy;
Nosisz w sobie jedno życie,
Nosisz w sobie wszystkie śmierci.

Burning Portrait

You are to me like a premature twilight,
When the ocean thunders with a surge,
As if you were not yet born,
And yet almost already gone.
Your shape, almost intangible
Glows with the outline of darkness;
You stand silent, like an exclamation mark,
Which has got stuck in the throat of thunder.
Your hair in an aura of fire,
A stream of lava crawls over your temple;
You are slender like a torch
Lit up against the background of the glow.
In your eyes there are spirals of smoke,
In your mouth, wet ash coagulates;
Only in your neck there pulses constantly
The imprudent crystal of pulse.
This tiny little spring beats,
The embers hiss, the darkness sizzles;
You carry within you one life,
You carry within you all deaths.