Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Portret Płonący

Portret Płonący

Takaś mi przedwczesnym zmierzchem,
Gdy przybojem grzmi ocean,
Jakbyś nie powstała jeszcze,
A już prawie przeminęła.
Kształt twój, niemal nieuchwytny
Żarzy się obrysem mroku;
Stoisz niema, jak wykrzyknik,
Który uwiązł w gardle grzmotu.
Włosy w aureoli ognia,
Skronią pełznie lawy strumyk;
Smukła jesteś jak pochodnia
Zapalona na tle łuny.
W oczach dymu masz spirale,
W ustach krzepnie popiół mokry;
Tylko w szyi tętni stale
Kryształ pulsu nieroztropny.
Bije to źródełko tycie,
Syczą zgliszcza, ciemność skwierczy;
Nosisz w sobie jedno życie,
Nosisz w sobie wszystkie śmierci.

Portrait brûlant

Tu es comme un crépuscule prématuré,
Alors que l'océan gronde avec la houle,
Comme si tu n'étais pas encore née,
Et que tu étais déjà presque disparue.
Ta forme, presque insaisissable
Se consume dans le contour de l'obscurité ;
Tu te tiens silencieuse, comme un point d'exclamation,
Qui s'est coincé dans la gorge du tonnerre.
Tes cheveux dans une auréole de feu,
Un filet de lave serpente sur ta tempe ;
Tu es svelte comme une torche
Allumée sur fond de braises.
Dans tes yeux, le fumée se tord en spirales,
Dans ta bouche, les cendres humides se solidifient ;
Seul le pouls cristallin et imprudent
Bat sans cesse dans ton cou.
Cette source coule,
Les ruines sifflent, les ténèbres crépitent ;
Tu portes en toi une vie,
Tu portes en toi toutes les morts.