Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Przejście Polaków przez Morze Czerwone

Przejście Polaków przez Morze Czerwone

Na brzegu stojąc, drżące plemię Boże
Patrzymy w trwodze na Czerwone Morze
Za nami ściana świata tego ludów
Stoi milcząca, czekająca cudu
A nam nie dobrze to milczenie wróży
My się musimy w morze to zanurzyć!
Nie dla nas sady na żyznych rzek stokach
Dla nas jest toń ta czerwona, głęboka
Wtem jeden człowiek, niespełna rozumu
Na kamień włazi i woła do tłumu
Ja wam powiadam i kto chce, niech wątpi
Że się to morze przed nami rozstąpi!
Ja nad tym morzem trzymam wiary władzę!
Ja pójdę pierwszy! Ja was poprowadzę!
I nim ktokolwiek zdążył przetrzeć oczy
Już jedną nogę w odmętach zamoczył
Drugiej nie zdążył bo oto toń rzyga
I jeden poziom w dwa piony się dźwiga!
Szum się podnosi, a od ludów wrzawa
Sprzeczne z naturą, więc na cud zakrawa!
A onże człowiek pierwszy w wąwóz wkroczył
Między sztandary purpurowych zboczy
A wszystko warczy, pieni się i pryska
Lecz najmniejszego nie zamoczy listka
Więc nie pytając nawet o przyczynę
Już wszyscy razem weszliśmy w szczelinę
Idziemy rzędem wzdłuż krwistych otchłani
Zlęknięci, dumni, zdumieni, znękani
Ktoś krzyknął nagle, "Wracamy! To zdrada!"
Ktoś - Naprzód! - woła, a ktoś jęczy - Biada!
Inny znów ściany czerwonej dotyka
I nim coś powie - bezszelestnie znika
Czyśmy za wolno szli, czy pobłądzili
Czy iść przestali we zwątpienia chwili
Czy wszystko złudą było czy omamem
I tylko w myślach weszliśmy w tę bramę
Nie wiem i nie wie chyba nikt na świecie
Choć wszyscy wszystko oglądali przecież
Dość, że się toniom w pionie stać znudziło
W chwil kilka mokrą szmatą nas przykryło
I ciężkiej ciszy przytrzasnęły drzwi
Jakby nas wchłonął kubeł pełen krwi!
Chyba na zawsze będzie już schowana
Pod wodą nasza Ziemia Obiecana
Patrzyli żywi z czerwonej mogiły
Jak do swych dziejów ludy odchodziły
Mówiono teraz, "I widzicie sami"
Jakie są skutki żartów z żywiołami
A ci z ustami, oczami pod wodą
Choć odpowiedzieć by chcieli - nie mogą
Mnie na nieznane brzegi wyrzuciło
I stąd ta piosenka, której by nie było!

Переход поляков через Красное море

Стоя на берегу, трепещущее Божье племя,
Мы смотрим в ужасе на Красное море, милая.
За нами стена народов мира сего
Стоит молча, ожидая чуда,
А нам это молчание не сулит добра,
Мы должны погрузиться в это море!
Не для нас сады на плодородных берегах рек,
Для нас эта красная, глубокая пучина.
Вдруг один человек, не совсем в здравом уме,
Влезает на камень и кричит толпе:
Я вам говорю, и кто хочет, пусть сомневается,
Что это море перед нами расступится!
Я над этим морем властвую верой!
Я пойду первым! Я вас поведу!
И прежде чем кто-либо успел протереть глаза,
Он уже одну ногу в пучине замочил,
Второй не успел, ибо вот пучина изрыгает
И один уровень в два столба поднимается!
Поднимается шум, а от народов гул,
Противоестественно, значит, на чудо похоже!
А тот человек первым в ущелье вошел,
Между знаменами багровых склонов,
А все бурлит, пенится и брызжет,
Но ни малейшего листочка не замочит.
Поэтому, не спрашивая даже о причине,
Уже все вместе вошли мы в расселину.
Идем шеренгой вдоль кровавых бездн,
Испуганные, гордые, изумленные, измученные.
Кто-то крикнул вдруг: "Возвращаемся! Это предательство!"
Кто-то - "Вперед!" - кричит, а кто-то стонет - "Горе!"
Другой же стены красной касается
И прежде чем что-то скажет - бесшумно исчезает.
То ли мы слишком медленно шли, то ли заблудились,
То ли идти перестали в минуту отчаяния,
То ли все было иллюзией или обманом,
И только в мыслях вошли мы в эти врата,
Не знаю, и не знает, наверное, никто на свете,
Хотя все все видели ведь.
Довольно, что пучине надоело стоять вертикально,
Через мгновение мокрой тряпкой нас накрыло,
И тяжелой тишины захлопнулись двери,
Словно нас поглотил ковш, полный крови!
Наверное, навсегда будет скрыта
Под водой наша Земля Обетованная.
Смотрели живые из красной могилы,
Как к своей истории народы уходили.
Говорили теперь: "И видите сами,"
Каковы последствия шуток со стихиями.
А те, с ртами и глазами под водой,
Хоть и хотели бы ответить - не могут.
Меня на неизвестные берега выбросило,
И отсюда эта песня, которой бы не было!