Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Starzy ludzie w autobusie

Starzy ludzie w autobusie

My starzy ludzie w autobusie
Nie powinniśmy jeździć nim
Lecz nie wybiera ten kto musi,
Kto wybrać nie ma w czym

Miejsca już dawno są zajęte
Zostało tyle żeby stać
I czekać aż w uliczki kręte
Autobus zacznie gnać

Dokoła obce plecy tkwią
I wszyscy patrzą gdzieś nad nami
Podczas gdy nasze ręce drżą
Wciąż się mijając z uchwytami!

Szarpnął! Tracimy równowagę
Wspieramy się na byle kim
Kto cofa się jak przed zniewagą
I patrzy wzrokiem złym

A my przeprosić przybrać pozy
Już nie jesteśmy w stanie bo
Źrenice nasze pełne grozy
W kierowcę wbite są

Kierowca o nas ani dba
Wpatrzony w drogi swojej znaki
To przyhamuje to znów gna
Na swym fotelu tkwiąc okrakiem

A nam dostępu brak do okien
A nam dostępu brak do drzwi
A każdy staje do nas bokiem
I w duchu z niedołęstwa drwi

I na właściwym wyjść przystanku
Nigdy nie było dane nam
W panice lgnąc do drzwi bez klamki
Patrzymy - to nie tam!

Ze skargą do kierowcy znów
Aż ktoś nie przerwie narzekania
Napis wskazując nam bez słów
Że z Nim rozmawiać się zabrania!

Lub pasażerów chór nas zdławi
I dobrotliwie skarci nas
Dwie możliwości nam zostawi
Pętlę - lub do zajezdni zjazd!

Old People on the Bus

My old folks on the bus
Should not be riding on it
But beggars can't be choosers,
Nor can they choose what to sit

All the seats are long since taken
All that's left to do is stand
And wait for the twisting streets
So that the bus can start to brand

Foreign backs all round us stand
And everyone looks over our heads
While our hands shake
Missing all of the handholds!

It jerks! We lose our balance
And we rest against whoever we can
Who moves back as if from an insult
And looks at us with an angry gaze

And we are in no position to apologize
Because
Our pupils are full of terror
Staked into the driver

The driver does not care about us
Entranced by the signs of his road
Slowing, then speeding up
Sitting astride in his seat

And we have no access to the windows
And we have no access to the doors
And everyone turns their backs to us
And silently mocks our feebleness

And it was never possible
To get off at the right stop
Clinging in panic to the doorless doors
We look - it's not there!

Complaining to the driver again
Until someone cuts off our grievance
Pointing to a sign without speaking
That forbids us from talking to Him!

Or else the passengers will drown us out
And scold us with kind words
Leaving us with two options
Loop around - or go to the bus depot!