Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Tradycja

Tradycja

Spójrzcie na królów naszych poczet
Kapłanów durnej tolerancji
Twarze jak katalogi zboczeń
Niesionych z Niemiec, Włoch i Francji!
W obłokach rozbujałe dusze
Ciała lubieżne i ułomne
Fikcyjne pakty i sojusze
Zmarnotrawione sny koronne
Nie czyja inna lecz ich wina
Sojusz Hitlera i Stalina!
Spójrzcie na podgolone łby
Na oczy zalepione miodem
Wypukłe usta żądne krwi
Na brzuchy obnoszone przodem
Na czuby, wąsy, brody, brwi
Do szabel przyrośnięte pięści
To dumnej szlachty pyszne dni
Naszemu winne są nieszczęściu!
To za ich grzechy - myśmy czyści
Gnębią nas teraz komuniści!
Sejmy, sejmiki, wnioski, weto!
I - nie oddamy praw o włos!
Ten tłum idący za lawetą
Nieświadom, co mu niesie los
Nie, to nie nasi antenaci
Nie mamy z nimi nic wspólnego
Nie będą nam ułani braćmi
My już nie dzieci Piłsudskiego
To ich historia temu winna
Że nasza będzie całkiem inna
Zapomnieć wojny i powstania
Jedynie słuszny szarpać dzwon
Narodowego - byle trwania
W zgodzie na namiestniczy tron
W zamian - w tej ziemi nam mogiła
I przodków śpiew, jak echa kielich
Że - jeszcze Polska wtedy żyła
Gdy za nią ginęli!

Tradition

Look at the procession of our kings
Priests of foolish tolerance
Faces like a catalogue of perversions
Carried from Germany, Italy and France!
Souls soaring in the clouds
Lewd and feeble bodies
Fictional pacts and alliances
Crown dreams wasted
Not someone else's but their fault
Hitler's and Stalin's alliance!
Look at the shaved heads
At the eyes stuck with honey
At the convex lips thirsty for blood
At the bellies carried out front
At the toupees, moustaches, beards, eyebrows
At the fists grown to sabres
These are the proud days of the proud nobility
They are guilty of our misfortune!
For their sins - we are guiltless
Now communists oppress us!
Assemblies, assemblies, motions, vetoes!
And - we will not give up the rights by a single hair!
This crowd following the hearse
Unaware what fate brings it
No, these are not our ancestors
We have nothing in common with them
The uhlans will not become our brothers
We are no longer Piłsudski's children
Their history is to blame
That ours will be completely different
To forget wars and uprisings
Only the right bell to tear
The national one - just so that it lasts
In accordance with the viceroy's throne
In return - to have a grave in this land
And the song of ancestors, like the echo of the chalice
That - then Poland still lived
When they died for her!