Текст и перевод песни Justina - Saye Roshan

Saye Roshan

کناره پنجره نشستم منتظر
چقدر راه دوره و آیندم مبهمه
نگاهم خیره رو سنگ فرشای کوچس
تمام ذهنم اما درگیر و مختله
صدای مادرم تمومه باورم نگاه آخرم سکوت خواهرم
آخ چقدر سنگینه نگاهای خواستگار پیرم
من ترس دارم ازینکه کنارش بشینم
ولی من اونو یه راه نجات دیدم
باید ازین زندان رفت پدر و برادرم نگهبانه زندانن
مادرم تمام جوونیش پایمال شد
از همون 13سالگی پا به ماه شد
پدرم یه جوونه عصبیه20ساله بود
که منو مادرمو مثله پولاش لیست داده بود
نگاهش حریص رو زنایی که رنگ دارن میخندن
موهاشون پیداس و آزادانه میگردن
مادرم اما همیشه پنهان بود تو سیاهیه چادرش که حس یه زندان بود
زور بود، بهشت دروغ بود
تا وقتی برادرم مثله پدر نبود
تا وقتی سیلیاش رو صورت من نبود
بودم خواهرانه عاشقش بودم
اما کینه هام جمع شدن کیسه ی زهر شدن و من تبدیل به عقرب شدم
چقدر فکر کردم به فرار ازین جهنم
ولی تحمل نداشتم بهم بگن یه هرزم
بترسم از آدما و بهم بخندن
ندونن از زندگیمو بهم بگن بد
دنیا تنگ شده برام نفس سخت شده برام
جایی که من میشم داراییه شخصی
جایی که بهم میگن باید ترسید
محو بشی خودتو گم کنیو مرد بشی جایی که فقط تنم
آدم نیستم جایی که عقب نرم راحت نیسمتم
نمیشه از اثر پروانه ای حرف زد
از کرم چالها و گذشتها دم زد
تا کی باید برای من موعضه کنن
من غرق بشم تا بقیه معجزه کنن
تا کی لبامو ببندم و داد نزنم تا کی نیازمو خفه کنم جار نزنم
تا کی بخندن بهم و منم تایید کنم
تا کی بشینمو رویاهامو تبعید کنم
تا کی عشق بدم خیانت پس بگیرم
تا کی پنهان شم از ترس نر بمیرم
نه نمیخوام شبامو کنار این پیرمرد صب کنم
من میخوام عاشق شم با دنیا صلح کنم
میجنگم برای حقام که ناحق شد میجنگم برای دنیام باور کن

Saye Roshan

By the window, I sit and wait
The road is long, and my future unclear
My gaze lost on the cobblestones of the alley
But my mind is preoccupied and torn
My mother's voice, my last look, my sister's silence
Oh, how heavy the stares of my elderly suitor
I fear sitting by his side
But I see him as a way out
I must escape this prison, my father and brother its guards
My mother's youth was trampled upon
Pregnant at thirteen
My father was a volatile youth of twenty
Who saw my mother and I as mere assets
His gaze, hungry for women who laugh and wear vibrant colors
Their hair visible, roaming freely
But my mother was forever hidden in the darkness of her veil, a prison in itself
It was cruel, a false paradise
Until my brother proved no different from my father
Until I felt his blows on my face
Before, I loved him sisterly
But my resentment grew, becoming a venomous serpent, and I a scorpion
I've thought often about fleeing this hell
But I couldn't bear to be labeled a harlot
To cower from people, to be ridiculed
For them to know nothing of my life and condemn me
The world has become suffocating, breathing has become difficult
In a place where I am considered personal property
Where I am told to fear
To fade away, lose myself, and die inside a place where only my body exists
I am not a person, I am not comfortable retreating
There can be no talk of the butterfly effect
Of maggots and past mistakes
How long must I endure their sermons
For me to drown while others await a miracle
How long must I bite my tongue and stifle my voice, suffocate my desires and remain unheard
How long must I endure their laughter and affirmations
How long must I sit, exiling my dreams
How long must I give love, only to receive betrayal
How long must I hide in fear of dying a coward
No, I will not spend my nights with this old man
I desire love, I want peace with the world
I will fight for my rights that have been violated, I will fight for my world, believe me