Szczur we mgle - K. Rime перевод на немецкий

Szczur we mgle

Czym by było moje życie bez kokainowej ścieżki?
Może szczęściem
Czym by było moje życie gdybym ciągle z niego nie kpił?
Zmienił podejście
Ile bym dał by wszystko nagle było proste tak?
Znowu być dzieckiem
Ile bym dał by nasze istnienia złączyć mostem, brat?
Życie i więcej

Czym by było moje życie bez kokainowej ścieżki?
Może szczęściem
Czym by było moje życie gdybym ciągle z niego nie kpił?
Zmienił podejście
Ile bym dał by wszystko nagle było proste tak?
Znowu być dzieckiem
Ile bym dał by nasze istnienia złączyć mostem, brat?
Życie i więcej

Skulony jak noworodek, prenatalna próżnia ciemna
To nie słońce mnie przenika, mrok jak promienie rentgena
Zło wyłazi jak egzema i szpeci wszystko co piękne
Na drodze do piekieł jadę po ostatnią udrękę
Tu nie jest pusto, szpila godzi w me lędźwie
To martwe towarzystwo w bagażniku ze mną jedzie
S-Karawana wolno wiezie mnie w odludne miejsce

Czeka na mnie wajcha, do uścisku już wyciąga ręce
Nigdy nie klęknę, co za kłamliwe frazy
Ile razy tak bredziłem, dzisiaj padłbym do stóp czarnej damy
W życiu błądziłem zamiast płynąc, chyba już za późno
W labiryncie zabłądziłem, na mój widok pęka lustro
Zszarzało płótno, kiedy zblakły kolory
Kiedy dziecięce wspomnienia porzarły złe potwory
Nagle wracają do mnie te mentalne fotografie
Już za późno, błędów cofnąć nie potrafię

Czym by było moje życie bez kokainowej ścieżki?
Może szczęściem
Czym by było moje życie gdybym ciągle z niego nie kpił?
Zmienił podejście
Ile bym dał by wszystko nagle było proste tak?
Znowu być dzieckiem
Ile bym dał by nasze istnienia złączyć mostem, brat?
Życie i więcej

Błąkam się bez celu niczym niespokojne duchy
Uwięzione przez ten padół, blokując wędrówkę duszy
Czy me ciało kryje więcej skorup niż matrioszka
Na ciele nie stygmaty, tylko blizny, kara boska
Ból się pojawił, został, z mrokiem zawiązał supeł

Jeśli istniej Bóg, chyba ma mnie za kukłę
Marzenia stłukłem, chyba były za kruche
Kolejny kopie dół, nie na fundament tylko trumnę
Nie spałem całą noc, a może śnie na jawie
Gonitwa myśli, pędzą jak F-16
Nie mam już naście lat, gdy pogrążony w zabawie
Kowboje czy Indianie, to nie ketchup ja naprawdę krwawię
Życie jak znamię, pogłębia ranę, grzebie palcem
Myślałem znam je, a stałem się niewiernym Tomaszem
Nad sobą płaczę, a sądziłem ze wylałem łzy
Przelał się kielich, policzone moje dni

Czym by było moje życie bez kokainowej ścieżki?
Może szczęściem
Czym by było moje życie gdybym ciągle z niego nie kpił?
Zmienił podejście
Ile bym dał by wszystko nagle było proste tak?
Znowu być dzieckiem
Ile bym dał by nasze istnienia złączyć mostem, brat?
Życie i więcej

Poranne słońce kłuje zmęczone oczy
Jakbym był wampirem, przepitym krwią, stworzeniem nocnym
Z wybroczyn płyną łzy, a sądziłem, że tam susza
Samobójczy rękoczyn los na mnie wymusza
Mój czas się skończył, w ustach spoczywa stal
Już grają marsz żałobny, czekam na komendę, "Pal!"
Zamykam oczy, wreszcie odpocznę
Szczur we mgle, PS. Nie przychodź na mój pogrzeb

Ratte im Nebel

Was wäre mein Leben ohne die Kokainspur?
Vielleicht Glück
Was wäre mein Leben, wenn ich es nicht ständig verspottet hätte?
Die Einstellung geändert
Wie viel gäbe ich, damit alles plötzlich so einfach wäre?
Wieder ein Kind sein
Wie viel gäbe ich, um unsere Existenzen mit einer Brücke zu verbinden, Bruder?
Leben und mehr

Was wäre mein Leben ohne die Kokainspur?
Vielleicht Glück
Was wäre mein Leben, wenn ich es nicht ständig verspottet hätte?
Die Einstellung geändert
Wie viel gäbe ich, damit alles plötzlich so einfach wäre?
Wieder ein Kind sein
Wie viel gäbe ich, um unsere Existenzen mit einer Brücke zu verbinden, Bruder?
Leben und mehr

Gekrümmt wie ein Neugeborenes, pränatale dunkle Leere
Nicht die Sonne durchdringt mich, Dunkelheit wie Röntgenstrahlen
Das Böse kriecht hervor wie ein Ekzem und entstellt alles Schöne
Auf dem Weg zur Hölle fahre ich zur letzten Qual
Hier ist es nicht leer, ein Stachel trifft meine Lenden
Diese toten Gefährten fahren im Kofferraum mit mir
Die S-Karawane fährt mich langsam an einen abgelegenen Ort

Der Hebel wartet auf mich, streckt schon die Hände zur Umarmung aus
Ich werde nie knien, was für lügnerische Phrasen
Wie oft habe ich so gefaselt, heute fiele ich der schwarzen Dame zu Füßen
Im Leben irrte ich umher, statt zu fließen, wohl schon zu spät
Im Labyrinth habe ich mich verirrt, bei meinem Anblick zerspringt der Spiegel
Die Leinwand wurde grau, als die Farben verblassten
Als böse Monster die Kindheitserinnerungen verschlangen
Plötzlich kehren diese mentalen Fotografien zu mir zurück
Schon zu spät, Fehler kann ich nicht rückgängig machen

Was wäre mein Leben ohne die Kokainspur?
Vielleicht Glück
Was wäre mein Leben, wenn ich es nicht ständig verspottet hätte?
Die Einstellung geändert
Wie viel gäbe ich, damit alles plötzlich so einfach wäre?
Wieder ein Kind sein
Wie viel gäbe ich, um unsere Existenzen mit einer Brücke zu verbinden, Bruder?
Leben und mehr

Ich irre ziellos umher wie ruhelose Geister
Gefangen in diesem Jammertal, die Seelenwanderung blockierend
Verbirgt mein Körper mehr Schalen als eine Matroschka?
Auf dem Körper keine Stigmata, nur Narben, Gottesstrafe
Der Schmerz erschien, blieb, knüpfte einen Knoten mit der Dunkelheit

Wenn Gott existiert, hält er mich wohl für eine Marionette
Träume habe ich zerschlagen, sie waren wohl zu zerbrechlich
Der Nächste gräbt eine Grube, nicht für ein Fundament, sondern einen Sarg
Ich habe die ganze Nacht nicht geschlafen, oder träume ich wach?
Gedankenrasen, sie rasen wie F-16
Ich bin kein Teenager mehr, im Spiel versunken
Cowboys oder Indianer, das ist kein Ketchup, ich blute wirklich
Das Leben wie ein Brandmal, vertieft die Wunde, gräbt mit dem Finger darin
Ich dachte, ich kenne es, doch wurde zum ungläubigen Thomas
Ich weine über mich selbst, und dachte, ich hätte alle Tränen vergossen
Der Kelch ist übergelaufen, meine Tage sind gezählt

Was wäre mein Leben ohne die Kokainspur?
Vielleicht Glück
Was wäre mein Leben, wenn ich es nicht ständig verspottet hätte?
Die Einstellung geändert
Wie viel gäbe ich, damit alles plötzlich so einfach wäre?
Wieder ein Kind sein
Wie viel gäbe ich, um unsere Existenzen mit einer Brücke zu verbinden, Bruder?
Leben und mehr

Die Morgensonne sticht in die müden Augen
Als wäre ich ein Vampir, vollgesogen mit Blut, ein Geschöpf der Nacht
Aus Blutergüssen fließen Tränen, und ich dachte, dort wäre Dürre
Das Schicksal zwingt mir eine selbstmörderische Tat auf
Meine Zeit ist abgelaufen, Stahl ruht im Mund
Schon spielen sie den Trauermarsch, ich warte auf den Befehl: "Feuer!"
Ich schließe die Augen, endlich werde ich ruhen
Ratte im Nebel, PS. Komm nicht zu meiner Beerdigung