Текст песни Ο Τελευταίος Πειρασμός - KANENAS feat. Μ1

Στο ίδιο έργο θεατές, μα αν κάτι βλέπουμε αλλιώς
Οι απόψεις διαφορετικές μα οι ψυχές μας όχι
Αν ξεφύγεις απ' το σύστημα, θα πουν είσαι τρελός
Μα ξες ότι κατάφερες να βγεις απ' την απόχη
Πια τις βόμβες βράδυ ρίχνουνε για να φανεί το φως
Μα το συγκεκριμένο δεν βοηθά μονό σκοτώνει
Κοίταξα όλα τα λάθη μου και κατάλαβα πως
Δεν θα θελήσει κάποιος άλλος ποτέ να τα διορθώσει
Ε που σαι Κούδρο
Αυτή είναι τέχνη, τι κι αν δεν θα μπει στο Λούβρο;
Άμα με φτάσουν, έχω τούρμπο (Ναι)
Των ανασφαλειων άνοιξα το μπαούλο, ε-
κτίθεμαι άλλη μια φορά και δεν είναι ντεμπούτο
Μόνο μαθαίνω, τίποτα δεν ανακάλυψα
Κάτι κοινό δεν έχω με τον Ροβινσώνα Κρούσο
Δεν είμαι υποκριτής κι έχει καιρό που προσπαθώ
το ψέμα από το στόμα μου σαν τον Ντε Χέα να αποκρούσω
Η χώρα μου ανήκει σε αυτές της δυτικής πλευράς
Δηλαδή που η ηθική παρακμή λέγεται ανάπτυξη
Κάποτε είχε έρθει η άνοιξη με την άνθηση
Για κάποιους ήταν άνεση, όλοι ξέρουν την κατάληξη
Η ζωή είναι μια συνάρτηση
Άλλοι την λύνουν και άλλοι την αφήνουν άλυτη
Άλλοι περιμένουνε την Θεία Συνάντηση
Άλλοι κολλάνε χρόνια σε μια έντονη ανάμνηση
Άλλοι θα χαρούν όταν ο δίπλα τους θα πέσει, αλήθεια
Όποιος κρύβει τόσο μίσος θέλει ψυχική βοήθεια
Βγήκε μια γρίπη και κλειστήκαμε στα σπίτια
Χάθηκαν τα χαμόγελα, πλουτίσανε τα μίντια
Στο κάρμα πιστεύω, γιατί το βλέπω όταν έρχεται
Ποτέ δεν βασίστηκα σε κάποιον που συχνά ψεύδεται
Ήδη συγνώμη ζητώ σε μένα απ' το μέλλον
Γιατί ίσως μετανιώσω για πράγματα που δεν ξέρετε

Και ποιος είμαι εγώ; Ποιός είσαι εσύ;
Όσοι δεν βρήκανε διέξοδο ζητάνε διαφυγή
Στην αρχή του Γολγοθά ο διάβολος θα' ναι εκει
Τελευταίος πειρασμός η ζωή μες στο κουτί
Πριν απ' την τελείωση έρχεται η αρχή
Στο χείλος του γκρεμού ενα μονάχα βήμα αρκεί
Μες στην τυραννία ψέμα είναι η σιωπή
Τον κόσμο όλο τί να κάνεις άμα χάσεις την ψυχή;
Είπα "ποιός είμαι εγώ;", το χω κρύψει στην βροχή
Αγάπησα το βράδυ γιατί φέρνει την αυγή
Αφού δεν είμαι ο Χριστός, ας είμαι η Μαγδαληνή
Κι ας έχω την συνείδηση του Αγίου Ληστή
Και ποιός είσαι εσύ; Το μόνο γιατί
Γιατι αξίζει να παλέψω για να βρω το κλειδί
Ονειρεύεται ο γελοίος βολεμένος στο κλουβί
Μέχρι να τον αφυπνίσει η ανθρώπινη κραυγή
Που' σαι Μέχτε;
Γιατί βλέπω να λιθοβολούμε όλους εκτός από αυτούς
που στην ουσία φταίνε;
Γιατί όλοι μες στο σκότος έχουν όντως αγαπήσει
τα θεάματα που καίνε;
Γιατί δαίμονες που δεν τους ξες, με εμμονές που δεν τις θες,
μας παίζουνε στα δεξιά τους πέντε;
Γιατί τσόντες στις οθόνες βομβαρδίζουνε με εικόνες
τις ορμόνες μας που κλαίνε;
Μέσα στο σκοτάδι ψάχνουμε για λίγο φως
Μα με το που το βρούμε, φερόμαστε αλλιώς
Όσο και αν σκύψεις δεν θα σαι ταπεινός
Μόνο αν δεις πως κι όρθιος δεν είσαι ψηλός
Καλό και κακό, λάθος ή σωστό
Χαζό και σοφό, χρήμα ή Θεό
Τι κι αν φιλοσοφώ; εν τέλει είναι απλό
Όλη η ζωή να βγει απ' τον άγριο το Ρω
Μα εδώ είναι η γη του κακού, όχι παραμύθια
Ποιο νόημα θα υπήρχε αν δεν παλεύαμε με φίδια;
Στα αρχίδια μου τους γράφω που τα θέλουν όλα ίδια
Μόνο μες στο ψέμα αξίζει εν τέλει η Αλήθεια
Θα βρω το που να πάω όταν δω από που ήρθα
Γεννήθηκα γυμνός και θα πεθάνω μες στην νύχτα
Θα αντέξω να Του πω, ενδιάμεσα που πήγα;
Έχω πάλη στο μυαλό μου, ρώτησε μια χαρτορίχτρα