Póki śmierć nas nie rozłączy (Upadek) - Kali перевод на немецкий

Póki śmierć nas nie rozłączy (Upadek)

Świeża trawa niczym satynowa pościel
Otula lekko jak całun posłanie
Lada moment zabierze go Gabriel
W ostatnią podróż między ziemią, a rajem
Dziurawe ciało toczy kroplę za kroplą
Lepki strumień na zawsze opuszcza źródło
Dusza wysuwa się pozostawiając kokon
A była w tym ciele zaledwie chwilę krótką
W dole wehikuł zepsuty na dobre
A nad nim miłość, jedyna jakiej zaznał
Nie ożywią go słone żalu krople
Choć tak donośne rozmiary jej, błagam
Spokojnie, już dobrze wędrowcze
Dzisiaj odpoczniesz, porzucisz ten bałagan
Zacierają się uczucia i bodźce
Rozmywają emocje, astralny błogostan

Niefizyczny stan, niczym próżnia
Brak jej struktury, wymiaru i kształtu
Czysta energia do domu wyrusza
On leży tak daleko, tam w rejonie zaświatów
Wreszcie mu lekko, niech i ziemia taką będzie
Płynie przez tunel do najczystszego światła
Boski autopilot wolno go wiedzie
Do lepszego, idealnego świata
Gdy tak dryfował w kierunku emanacji
Przez tylną szybę oglądał swe życia
Doświadczenia poprzednich inkarnacji
Doszły do głosu kompletując przeżycia
Nic do ukrycia, myśli jasno, klarownie
Jedno wszystkim, a wszystko jednym
Nic już nie jest naprawdę złe i dobre
Pora by wrócić, zasilić kolejną sondę

Mieczem wojował, więc sięgnął i jego miecz
Wyniosłe ego chciało więcej i więcej mieć
Dopiero śmierć jak przyjaciel - szczera do bólu
Wysoko leć mój upadły królu szczurów
Pozostaw strach na tym padole marnym
Czekają białe szaty po całym życiu w czarnym
Na wszystkie rany Bóg przyłoży opatrunek
On słyszał twoje krzyki, odrzucałeś ratunek
Nie gorzki trunek, nakarmi cię ambrozja
Anielski pył nie porani więcej nozdrza
Życia iluzja nie oszuka cię więcej
Właśnie zaczynasz żyć, choć stoi twe serce
Wieczne polany na nich zawsze promienie
Już grają harfy, czekają przyjaciele
Jeszcze chwila i dopełni się istnienie
Żegnaj Krime, widziałem w tobie siebie (siebie)

Czy zrealizowałeś założony plan?
Częściowo
Czy jesteś gotów powrócić, by znowu wyruszyć?
Tym razem nie zrozumiałem, ani nie doświadczyłem miłości
Do siebie i bliźniego
A było to moim głównym założeniem
Więc wracaj i zrealizuj swoje przeznaczenie

Bis der Tod uns scheidet (Der Fall)

Frisches Gras wie Satinbettwäsche
Hüllt sanft wie ein Leichentuch das Lager
Jeden Moment wird Gabriel ihn holen
Auf die letzte Reise zwischen Erde und Paradies
Der durchlöcherte Körper verliert Tropfen für Tropfen
Der klebrige Strom verlässt für immer die Quelle
Die Seele gleitet heraus, den Kokon hinterlassend
Und sie war in diesem Körper nur einen kurzen Moment
Unten das Vehikel, endgültig kaputt
Und über ihm die Liebe, die einzige, die er kannte
Salzige Tränen des Bedauerns werden ihn nicht beleben
Obwohl ihr Ausmaß so gewaltig ist, ich flehe
Ruhig, schon gut, Wanderer
Heute wirst du ruhen, dieses Chaos hinter dir lassen
Gefühle und Reize verschwimmen
Emotionen lösen sich auf, astrale Glückseligkeit

Nicht-physischer Zustand, wie ein Vakuum
Ohne Struktur, Dimension und Form
Reine Energie macht sich auf den Weg nach Hause
Er liegt so fern, dort im Bereich des Jenseits
Endlich ist ihm leicht, möge die Erde es ihm auch sein
Er fließt durch einen Tunnel zum reinsten Licht
Göttlicher Autopilot führt ihn langsam
In eine bessere, ideale Welt
Als er so in Richtung der Emanation trieb
Durch die Heckscheibe betrachtete er seine Leben
Erfahrungen früherer Inkarnationen
Kamen zu Wort, vervollständigten die Erlebnisse
Nichts zu verbergen, Gedanken klar und deutlich
Eins ist alles, und alles ist eins
Nichts ist mehr wirklich schlecht oder gut
Zeit zurückzukehren, eine weitere Sonde zu speisen

Mit dem Schwert kämpfte er, so traf ihn auch das Schwert
Das hochmütige Ego wollte mehr und mehr haben
Erst der Tod wie ein Freund - schmerzlich ehrlich
Flieg hoch, mein gefallener Rattenkönig
Lass die Angst in diesem Jammertal zurück
Weiße Gewänder warten nach einem ganzen Leben in Schwarz
Auf alle Wunden wird Gott einen Verband legen
Er hörte deine Schreie, du lehntest die Rettung ab
Kein bitterer Trunk, Ambrosia wird dich nähren
Engelsstaub wird die Nasenlöcher nicht mehr verletzen
Die Illusion des Lebens wird dich nicht mehr täuschen
Du fängst gerade an zu leben, obwohl dein Herz stillsteht
Ewige Lichtungen, auf ihnen immer Strahlen
Schon spielen die Harfen, Freunde warten
Noch ein Moment und die Existenz erfüllt sich
Lebwohl Krime, ich sah mich in dir (mich)

Hast du den gefassten Plan verwirklicht?
Teilweise
Bist du bereit zurückzukehren, um erneut aufzubrechen?
Diesmal habe ich die Liebe weder verstanden noch erfahren
Zu mir selbst und zum Nächsten
Und das war meine Hauptabsicht
Also kehre zurück und erfülle deine Bestimmung