Текст и перевод песни Kali - Póki śmierć nas nie rozłączy (Upadek)

Póki śmierć nas nie rozłączy (Upadek)

Świeża trawa niczym satynowa pościel
Otula lekko jak całun posłanie
Lada moment zabierze go Gabriel
W ostatnią podróż między ziemią, a rajem
Dziurawe ciało toczy kroplę za kroplą
Lepki strumień na zawsze opuszcza źródło
Dusza wysuwa się pozostawiając kokon
A była w tym ciele zaledwie chwilę krótką
W dole wehikuł zepsuty na dobre
A nad nim miłość, jedyna jakiej zaznał
Nie ożywią go słone żalu krople
Choć tak donośne rozmiary jej, błagam
Spokojnie, już dobrze wędrowcze
Dzisiaj odpoczniesz, porzucisz ten bałagan
Zacierają się uczucia i bodźce
Rozmywają emocje, astralny błogostan

Niefizyczny stan, niczym próżnia
Brak jej struktury, wymiaru i kształtu
Czysta energia do domu wyrusza
On leży tak daleko, tam w rejonie zaświatów
Wreszcie mu lekko, niech i ziemia taką będzie
Płynie przez tunel do najczystszego światła
Boski autopilot wolno go wiedzie
Do lepszego, idealnego świata
Gdy tak dryfował w kierunku emanacji
Przez tylną szybę oglądał swe życia
Doświadczenia poprzednich inkarnacji
Doszły do głosu kompletując przeżycia
Nic do ukrycia, myśli jasno, klarownie
Jedno wszystkim, a wszystko jednym
Nic już nie jest naprawdę złe i dobre
Pora by wrócić, zasilić kolejną sondę

Mieczem wojował, więc sięgnął i jego miecz
Wyniosłe ego chciało więcej i więcej mieć
Dopiero śmierć jak przyjaciel - szczera do bólu
Wysoko leć mój upadły królu szczurów
Pozostaw strach na tym padole marnym
Czekają białe szaty po całym życiu w czarnym
Na wszystkie rany Bóg przyłoży opatrunek
On słyszał twoje krzyki, odrzucałeś ratunek
Nie gorzki trunek, nakarmi cię ambrozja
Anielski pył nie porani więcej nozdrza
Życia iluzja nie oszuka cię więcej
Właśnie zaczynasz żyć, choć stoi twe serce
Wieczne polany na nich zawsze promienie
Już grają harfy, czekają przyjaciele
Jeszcze chwila i dopełni się istnienie
Żegnaj Krime, widziałem w tobie siebie (siebie)

Czy zrealizowałeś założony plan?
Częściowo
Czy jesteś gotów powrócić, by znowu wyruszyć?
Tym razem nie zrozumiałem, ani nie doświadczyłem miłości
Do siebie i bliźniego
A było to moim głównym założeniem
Więc wracaj i zrealizuj swoje przeznaczenie

Till Death Do Us Part (The Fall)

Fresh grass like satin sheets
Cradles gently like the shroud of a bed
Soon Gabriel will take it away
On the last journey between earth and heaven
The riddled body seeps drop by drop
The sticky stream leaves its source for ever
The soul slides out and leaves the empty cocoon
And it was in this body only for a short while
Below the vehicle is broken for good
And above it is love, the only one it has ever known
Salty drops of regret won't bring it back to life
Although it hurts so much, I beg you
Take it easy, you're fine now, wanderer
Today you'll rest, you'll leave this mess behind
Feelings and instincts fade away
Emotions blur, astral bliss

A non-physical state like the void
It has no structure, no dimension or shape
Pure energy sets out for home
It lies so far away, there in the realm of the hereafter
Finally it is at peace, and may the earth be like that as well
It flows through the tunnel towards the purest light
The divine autopilot guides it slowly
To a better, perfect world
As it drifted towards the emanations
It watched its life go by through the rear window
The experiences of previous reincarnations
They came to mind, completing the experience
Nothing more to hide, thoughts are clear and bright
One to all and all to one
Nothing is really bad or good anymore
It's time to go back, to energize another probe

He fought with the sword, so he reached for his sword
Arrogant ego wanted always more and more
Only death as a friend - brutally honest
Fly high my fallen rat king
Leave your fear in this miserable existence
White robes await after a lifetime in black
God will cover all wounds with a dressing
He heard your cries, you rejected salvation
Not a bitter drink, ambrosia will feed you
Angelic dust will no longer irritate your nostrils
The illusion of life will not fool you anymore
You're just beginning to live, although your heart has stopped
Eternal meadows, always sunshine
The harps are already playing, friends are waiting
Just a moment and existence will be complete
Goodbye Krime, I saw myself in you (myself)

Did you fulfil your plan?
Partially
Are you ready to return, to set out again?
This time I did not understand or experience love
For myself and for my fellow man
And that was my main assumption
So go back and fulfil your destiny