Текст и перевод песни Kasia Lins - Jeżeli Kochasz

Jeżeli Kochasz

Jeżeli kochasz, nie wołaj mnie z sobą
Pomiędzy nami jest przepaść głęboka
Co nas rozdziela swych cieniów żałobą na wieki
Próżno oczami poglądasz smutnymi
Próżno drogie wyciągasz ramiona
Ty będziesz dla mnie tak zawsze na ziemi daleki
Od ciebie do mnie, ode mnie do ciebie
Wolno przelatać promieniom księżyca
Co w zmierzchy letnie całuje na niebie lazury
I szumom lasów i ciszy pieszczotą
Pieśni słowiczych wyznaniom namiętnym
I pełnym pragnień wieczystym tęsknotom natury
Ale my sami trwajmy bez słowa
Bez łzy, bez skargi jak cienie dwa blade
Ból nasz niech tylko milczenia wymowa tłumaczy

My nie z tych co by umieli róż kwiatem zarzucić
Przepaść dzielącą dwie dole
I przejść królewskim rozkoszy szkarłatem głębiny
Ją wiem, że jeśli zawołasz mnie w ciszy
Imieniem, które na ustach ci płonie
Dusza cię moja stęskniona usłyszy i zginę
I to, co miało ni źródłem być mocy
Będzie omdleniem potęgi istnienia
Co było światłem to stanie się nocy żałobą
O patrz, ta przepaść tak pełną jest trwogi
Dusza się moja wyrywa do ciebie
Jeśli więc kochasz, nie wołaj mnie drogi za sobą

If You Love

If you love, don't call me with you
There is a deep abyss between us
That separates us with its mournful shadows forever
In vain you look with sad eyes
In vain you stretch out your dear arms
You will always be so distant to me on earth
From you to me, from me to you
Rays of the moon can fly slowly
Which kiss the azure in the summer twilight
And with their caress to the murmur of the forests and the silence
To the passionate confessions of the nightingales' songs
And to the eternal longings of nature full of desires
But we ourselves will remain without a word
Without a tear, without a complaint like two pale shadows
May only the eloquence of silence interpret our pain

We are not those who would know how to throw a rose
Over the abyss that divides two destinies
And to cross the depths with the royal scarlet of delights
I know that if you call me in the silence
With the name that burns on your lips
My longing soul will hear you and I will perish
And this, which was not to be a source of power
Will be a faintness of the power of existence
What was light will become the mourning of night
O look, this abyss is full of terror
My soul tears itself away to you
So if you love me, don't call me with you