Текст и перевод песни Kasia Lins - Jeżeli Kochasz

Jeżeli Kochasz

Jeżeli kochasz, nie wołaj mnie z sobą
Pomiędzy nami jest przepaść głęboka
Co nas rozdziela swych cieniów żałobą na wieki
Próżno oczami poglądasz smutnymi
Próżno drogie wyciągasz ramiona
Ty będziesz dla mnie tak zawsze na ziemi daleki
Od ciebie do mnie, ode mnie do ciebie
Wolno przelatać promieniom księżyca
Co w zmierzchy letnie całuje na niebie lazury
I szumom lasów i ciszy pieszczotą
Pieśni słowiczych wyznaniom namiętnym
I pełnym pragnień wieczystym tęsknotom natury
Ale my sami trwajmy bez słowa
Bez łzy, bez skargi jak cienie dwa blade
Ból nasz niech tylko milczenia wymowa tłumaczy

My nie z tych co by umieli róż kwiatem zarzucić
Przepaść dzielącą dwie dole
I przejść królewskim rozkoszy szkarłatem głębiny
Ją wiem, że jeśli zawołasz mnie w ciszy
Imieniem, które na ustach ci płonie
Dusza cię moja stęskniona usłyszy i zginę
I to, co miało ni źródłem być mocy
Będzie omdleniem potęgi istnienia
Co było światłem to stanie się nocy żałobą
O patrz, ta przepaść tak pełną jest trwogi
Dusza się moja wyrywa do ciebie
Jeśli więc kochasz, nie wołaj mnie drogi za sobą

Если любишь

Если любишь, не зови меня с собой,
Между нами пропасть глубока,
Что нас разделяет траурной тенью своей на века.
Напрасно смотришь ты глазами печальными,
Напрасно тянешь дорогие руки,
Ты будешь для меня так всегда на земле далеким.
От тебя ко мне, от меня к тебе
Вольно пролетать лунным лучам,
Что в летние сумерки целуют лазурь небес,
И шепоту лесов, и ласке тишины,
И страстным признаниям соловьиных песен,
И вечным томлениям, полным желаний, природы.
Но мы сами останемся без слов,
Без слез, без жалоб, как две бледные тени,
Пусть только молчания нашего смысл боль нашу объяснит.

Мы не из тех, кто умеет цветами роз засыпать
Пропасть, разделяющую два горя,
И пройти багрянцем королевских наслаждений глубины.
Я знаю, что если позовешь меня в тиши
Именем, что на устах твоих горит,
Душа моя тоскующая услышит и погибнет.
И то, что должно было быть источником силы,
Станет обмороком могущества существования,
Что было светом, станет трауром ночи.
О, взгляни, эта пропасть так полна ужаса,
Душа моя рвется к тебе,
Если же любишь, не зови меня, дорогой, за собой.