Текст и перевод песни Köza - De Profundis

De Profundis

Znowu w środku nocy obudziłem się mokry.
Ciągle śnią mi się krzyże i układy przekątnych.
Ciągle ktoś za mną chodzi, wydając odgłos owcy.
Cały czas mam wrażenie, że coś zaraz się skończy.
W jaki sposób się nie zgubić w małym, pustym pokoju?.
Nowy cel, myśli młotem pozbyć się uległości.
Brak ich osobowości to przywiązanie do osób.
Wobec własnego bytu nie da się nie być samotnym.
Świat widzę w kolorach jak obrazy Marka Rothko.
Życie to soczewka, nawet nie walczę z absorpcją.
Wiem, że idę donikąd, zaczął mnie przytłaczać kosmos.
Siewca rzucił ziarna tam, gdzie nigdy nie wyrosną.

Jak wiele było wojen rozbitych o brzegi klifu?
W jak głębokich jeziorach potopiono męczenników?
Zawsze staję kiedy słyszę echa, echa
Zawsze staję kiedy słyszę echa, echa
W mieście nieśmiertelnych schody nie łączą pięter
Opowiedział mi to Borges po czym rozpłynął się we mgle
Kompas na esencje, znalazłem go na wyspie
Zamieszkiwanej jedynie przez wisielce

Tańczące nimfy zwiastują powodzie
W otchłaniach pustki czytam De Profundis
Na początku było słowo, a słowo jest Bogiem
Stoję samotny pośród krzyków burzy
Nęka mnie wizja niedomkniętej furtki
Nie będziesz niczym przed obliczem pustki
Tępiony śmiechem diabłów poderżnij sobie gardło
Z tej gry się nie wychodzi poprzez trumnę

Spojrzałem bez cienia strachu w jej twarz
Przebyłem drogę, by być zapomnianym
W teatrze mroku bez kurtyn i płacht
Pod śpiewem matki słyszę dies irae
Wszystko wchłonie pożar
Wszystko wchłonie pożar
Wszystko wchłonie pożar
Wszystko wchłonie pożar

From the Depth

Again, in the middle of the night I woke up all sweaty.
I keep dreaming about crosses and diagonal arrangements.
Someone keeps following me, making the sound of a sheep.
I constantly have the feeling that something is about to end.
How do you not get lost in a small, empty room?
New goal, to use my thoughts as a hammer to get rid of submissiveness.
Their lack of personality is an attachment to people.
In the face of your own existence, it is impossible not to be lonely.
I see the world in colors like Mark Rothko's paintings.
Life is a lens, I don't even fight the absorption.
I know I'm going nowhere, the cosmos is starting to overwhelm me.
The sower cast his seeds where they would never grow.

How many wars were shattered on the edges of cliffs?
In how many deep lakes were martyrs drowned?
I always listen when I hear echoes, echoes
I always listen when I hear echoes, echoes
In the city of immortals, the stairs do not connect the floors
Borges told me this, then he disappeared in the fog
A compass for essences, I found it on an island
Inhabited only by hanged men

Dancing nymphs herald floods
In the abyss of emptiness, I read De Profundis
In the beginning was the Word, and the Word is God
I stand alone amidst the cries of the storm
I am tormented by the vision of an unclosed gate
You will be nothing before the face of emptiness
Taught with laughter by demons, slit your own throat
This game is not exited through a coffin

I looked into her face without a shadow of fear
I travelled to be forgotten
In the theatre of darkness without curtains or sheets
Beneath the song of my mother, I hear dies irae
Everything will be consumed by fire
Everything will be consumed by fire
Everything will be consumed by fire
Everything will be consumed by fire