Текст и перевод песни Köza - Mystery Dungeon

Mystery Dungeon

Dżuma szaleje, podajcie mi wielki wór grochu
Znalazłem exodus
Czy jedynie wejście do następnych lochów
Czy jedynie postój
Radość wypalona rana której kontemplować nie sposób
Szukałem latami dróg do axis mundi żeby odnaleźć tam swój kostur
Nad moją głową wieloryb migawka z pomiędzy procesji
W kosmosie nie widzę już mroku a niedościgłość ciał niebieskich
Dlatego jestem współczesny
Dramat zakłada konteksty
Z owoców wybrałem pestki

W takich chwilach nawiedzają mnie bliźniacze wieże
Które znalazłem jako dziecko w pamięci (ah!)
W gniazdach węży trupy śpiewają proroczym głosem
Na jednej z dróg minął mnie człowiek niosąc boży portret
W opuszczonej wiosce gdzie barbarzyńcy porżnęli owcę
Cisza znanego wiatru w końcu odnalazła przystań
Śledzą mnie głębie białek skryte w liściach
Kiedy idę ku pustyni niosąc swe modlitwy na ustach

Tam gdzie nikt nie widział
Tam gdzie nikt nie widział
Tam gdzie nikt nie widział
Tam gdzie nikt nie widział
Tam gdzie nikt nie widział

Mówiono o nim, że pojawia się gdy obłoki
Jak młode konie mkną nad wzgórzem
Na które nikt nie chodzi
Wielu niosło malwy w dłoniach
W stronę gruzów na obrzeżach
Lata bez nostalgii zwiastują: "słowo umiera!"

Wielki ptak, czy to już czas apokalipsy
? Niosą chrust na stos
Ten spokój jest upiorny
? Jak zagubiony apokryf

Odgłosy z kaset tak drążą dziurę w
Głowie jak wspomnienie byłych marzeń
Mdli mnie to co nie jest głazem
Cmentarz w Pradze, nad nim oko Kryszny jako strażnik
Zgubiłem dekadę zapach tusz na stacjach paliw
To nie zapach ambry, na organach?
Tworzę kompozycję z głów i jaj zwisających jak żyrandol (aaah!)

Zarośla wciąż patrzą i milczą
Echnaton dał sygnał

Zarośla wciąż patrzą i milczą
Echnaton dał sygnał

Tron obejmie ten który nie zgrzeszył
Płynne treści zamknąć w szklance twórczej impotencji
Kłamstwo własnej mowy nazwać mitem i przekreślić
Świadom absolutu żyj kroplą a potem zdechnij

Spałem 10 lat pod opoką białej hostii
Prostych myśli fakt wynurzyłem z alegorii
Polifoniczny takt, cykacz wśród piekielnych ogni
Kolekcjonerze tarcz, wszyscy umrzemy bezbronni
Spałem 10 lat pod opoką białej hostii
Prostych myśli fakt wynurzyłem z alegorii
Polifoniczny takt, cykacz wśród piekielnych ogni
Kolekcjonerze tarcz, wszyscy umrzemy bezbronni
Spałem 10 lat pod opoką białej hostii
Prostych myśli fakt wynurzyłem z alegorii
Polifoniczny takt, cykacz wśród piekielnych ogni
Kolekcjonerze tarcz, wszyscy umrzemy bezbronni
Spałem 10 lat pod opoką białej hostii
Prostych myśli fakt wynurzyłem z alegorii
Polifoniczny takt, cykacz wśród piekielnych ogni
Kolekcjonerze tarcz, wszyscy umrzemy bezbronni

Donjon Mystérieux

La peste fait rage, donne-moi un grand sac de pois
J'ai trouvé l'exode
Est-ce seulement l'entrée vers d'autres donjons
Ou simplement une halte
La joie brûlée, une plaie qu'on ne peut contempler
J'ai cherché pendant des années des chemins vers l'axis mundi pour y trouver mon bâton
Au-dessus de ma tête, une baleine, un éclair dans la procession
Dans le cosmos, je ne vois plus d'obscurité, mais l'insaisissabilité des corps célestes
C'est pourquoi je suis moderne
Le drame suppose des contextes
Parmi les fruits, j'ai choisi les noyaux

Dans ces moments, les tours jumelles me hantent
Que j'ai trouvées enfant dans ma mémoire (ah !)
Dans les nids des serpents, les cadavres chantent d'une voix prophétique
Sur l'un des chemins, j'ai croisé un homme portant le portrait de Dieu
Dans le village abandonné où les barbares ont égorgé la brebis
Le silence du vent familier a finalement trouvé refuge
Les profondeurs des blancs d'œufs cachés dans les feuilles me suivent
Alors que je marche vers le désert, portant mes prières sur les lèvres

Là où personne n'a jamais vu
Là où personne n'a jamais vu
Là où personne n'a jamais vu
Là où personne n'a jamais vu
Là où personne n'a jamais vu

On disait de lui qu'il apparaissait quand les nuages
Comme de jeunes chevaux, couraient sur la colline
Où personne ne va
Beaucoup portaient des mauves dans leurs mains
Vers les ruines à la périphérie
Des années sans nostalgie annoncent : "la parole meurt !"

Un grand oiseau, est-ce déjà le temps de l'apocalypse
? On porte du bois sur le bûcher
Ce calme est effrayant
? Comme un apocryphe perdu

Les sons des cassettes creusent un trou dans la
Tête, comme le souvenir d'anciens rêves
Ce qui n'est pas une pierre me donne la nausée
Le cimetière de Prague, au-dessus de lui, l'œil de Krishna comme gardien
J'ai perdu une décennie, l'odeur de l'encre dans les stations-service
Ce n'est pas l'odeur de l'ambre, sur les orgues ?
Je crée une composition avec des têtes et des œufs qui pendent comme un lustre (aaah !)

Les buissons regardent toujours et se taisent
Akhénaton a donné le signal

Les buissons regardent toujours et se taisent
Akhénaton a donné le signal

Le trône sera occupé par celui qui n'a pas péché
Enfermer les contenus fluides dans un verre d'impuissance créatrice
Appeler le mensonge de son propre discours un mythe et le rayer
Conscient de l'absolu, vis une goutte et puis meurs

J'ai dormi 10 ans sous l'abri d'une hostie blanche
J'ai fait émerger la vérité des pensées simples de l'allégorie
Un rythme polyphonique, une tique parmi les feux infernaux
Collectionneur de boucliers, nous mourrons tous sans défense
J'ai dormi 10 ans sous l'abri d'une hostie blanche
J'ai fait émerger la vérité des pensées simples de l'allégorie
Un rythme polyphonique, une tique parmi les feux infernaux
Collectionneur de boucliers, nous mourrons tous sans défense
J'ai dormi 10 ans sous l'abri d'une hostie blanche
J'ai fait émerger la vérité des pensées simples de l'allégorie
Un rythme polyphonique, une tique parmi les feux infernaux
Collectionneur de boucliers, nous mourrons tous sans défense
J'ai dormi 10 ans sous l'abri d'une hostie blanche
J'ai fait émerger la vérité des pensées simples de l'allégorie
Un rythme polyphonique, une tique parmi les feux infernaux
Collectionneur de boucliers, nous mourrons tous sans défense