Текст и перевод песни Lizard - Autoportret

Autoportret

Raz w pewnym mieście gdzieś,
Żył malarz który zwodził czas,
Wiecznie młody był.
Mijały setki dni,
Ci co go znali zmarli już,
A on ciągle żył.

Wiecznie młody był.

Dziwili ludzie się,
Bo świat się wkoło zmieniał wciąż,
A ten człowiek nie.
Nie wiedział o tym nikt,
Że na poddaszu gdzie miał dom,
Tajemnica tkwi.

Stworzył swój autoportret,
Wypowiedział słowa te,
By przez cały czas
On za niego
Starzał się.

Zaczął działać czar portretu,
Obraz drgnął i zaczął żyć,
Odtąd malarz już
Bezustannie
Młodym był.

Na jednym z balów stu
Napotkał panią swoich snów
I zakochał się.
Nie wyszło z tego nic - jej czas przeminął,
Został sam - piękny tak jak był.

Został sam na zawsze obcy,
Ciągle obok życia scen
I zrozumiał że
Nieśmiertelność znaczy śmierć.

I od tej pory wszystkie dni
Zaczęły jeszcze wolniej biec,
Cudowny czar co wstrzymał czas
W bezsensu trwanie zmienił się.
I pewnej nocy malarz wstał,
Decyzję podjął wreszcie tą...
Odsłonił autoportret swój
I bez wahania spalił go.

Spalił go, spalił go, spalił go.

Self-portrait

Once upon a time somewhere,
There was a painter who was killing time,
Who was eternally young.
Hundreds of days went by,
Those who knew him had already died,
And yet he lived on.

Who was eternally young.

People were amazed,
Because the world around them was changing,
But not this man.
No one knew,
That in the attic where he had his home,
A secret lurked.

He created his self-portrait,
Uttered these words,
That throughout time
It would
Age for him.

The painting's spell began to work,
The canvas stirred and came to life,
From then on the painter
Continuously
Remained young.

At one of a hundred balls
He met the lady of his dreams
And fell in love.
Nothing came of it - her time had passed,
He was left alone - as beautiful as he had been.

He was left alone, a stranger forever,
Always on the sidelines of life's stages
And he understood that
Immortality means death.

And from that day on, all the days
Began to pass even slower,
The miracle that had stopped time
Changed into a meaningless existence.
And one night the painter stood up,
Finally made his decision...
He uncovered his self-portrait
And burned it without hesitation.

Burned it, burned it, burned it.