Текст и перевод песни Mannakorn - Sölvi Helgason

Sölvi Helgason

Hver var það sem hló

Qui était celui qui riait

Að sínum litíl sigldu löndum

De ses petits pays navigués

Sem skildu ekki skáld og förumenn

Qui ne comprenaient pas les poètes et les voyageurs

Klæðalítill, fátækur

Vêtu de peu, pauvre

á köldum Íslandsströndum

Sur les rives froides de l'Islande

Hann kemur fram í huga okkar enn

Il revient dans nos esprits encore

Var hann helgur maður

Était-il un homme saint

Eða latur flækings hundur

Ou un chien errant paresseux

Var hann sendur til að vekja nýja von

A-t-il été envoyé pour réveiller un nouvel espoir

Hvað var það, minn kæri

Qu'est-ce que c'était, ma chère

Sem þú vildir okkur segja

Que tu voulais nous dire

þú frægi, skrýtni Sölvi Helgason

toi, le célèbre, l'étrange Sölvi Helgason

Líkt og Kristur forðum

Comme le Christ autrefois

Varstu krossfestur af lýðnum

Tu as été crucifié par le peuple

Sem til leti taldi heimspeki og list

Qui considérait la philosophie et l'art comme de la paresse

Hög var hönd og hugur þinn

Ta main et ton cœur ont été frappés

Og að þér hændust börnin

Et les enfants se sont moqués de toi

Og marga heita konu fékkstu kysst

Et tu as embrassé beaucoup de femmes chaudes

Varstu helgur maður

Étais-tu un homme saint

Eða aðeins flækingshundur

Ou juste un chien errant

Varstu sendur til að vekja nýja von

As-tu été envoyé pour réveiller un nouvel espoir

Hvað var það minn kæri

Qu'est-ce que c'était, ma chère

Sem þú vildir okkur segja,

Que tu voulais nous dire,

þú frægi, skrýtni Sölvi Helgason

toi, le célèbre, l'étrange Sölvi Helgason

Oft þú hafðir himininn

Souvent tu avais le ciel

Að þaki þínu um nætur

Comme ton toit la nuit

Og þráðir aðeins frelsi og fera grið

Et tu ne désirais que la liberté et la paix du voyage

Undir aldrei búandahokri,

Sous le ciel jamais asservi,

Festi hvergi rætur

Tu n'as jamais enraciné nulle part

því hugur stefndi út á önnur svið

car ton cœur se dirigeait vers d'autres horizons

Upp til hárra fjalla þar sem

Vers les hautes montagnes où

Fálkar einir fljúga

Seuls les faucons volent

Þú fluttir þína bæn og þína von

Tu portais ta prière et ton espoir

Og þó að lýður segði

Et bien que le peuple dise

Að þú þreyttist seint að fljúga

Que tu te fatiguais à voler