Текст и перевод песни Marijn Brouwers - Springlevend

Voor ik een ouwe zak zal zijn en voor ik me veranker
Ga passen op m'n hart en in een leunstoel zit
Voor ik m'n dagen vul met ochtendblad gekanker
Voor 'k wil maar niet meer kan en op m'n louweren pit
Voor ik ben uitgeblust, voor ik me op ga sluiten
Wil ik springen over muren, wil ik rollen door de goot
'K Wil door alle roeien, 'k wil door alle ruiten
Ik ben nou nog springlevend maar straks ben ik dood

Ik wil bergen beklimmen, conventies verbreken
Gewoontes bruuskeren uit elk reglement
Voordat de ouwe dag er een stok voor komt steken
En m'n lusten verlamt en m'n beetje talent
En als het wil lukken dan ga ik steeds verder
Ik breek met de kudde en leef in het groot
Verrek met je schapen, val dood met je herder
'K ben nou nog springlevend maar straks ben ik dood

En ik wil niks meer weten, 'k wil niks meer begrijpen
Ik begin steeds weer opnieuw, ik zal drinken en grijpen
Er is altijd nog tijd en het is nooit te laat
Om je blikken te doven als het echt niet meer gaat
'K Wil niet overleven en ik wil niet creperen
Maar ik wil alle tijd om het leven te leren
Me vergissen in bed in de haven der schoot
Ik ben nou nog springlevend maar straks ben ik dood

Maar bij de eerste stommiteit, bij de eerste tegenslagen
Begin ik al te janken en dan beklaag ik m'n lot
Dan denk ik aan straks en tel ik m'n dagen
Dan ben ik bang voor de dood en dan vrees ik het slot
En dan val ik om jouw hals en dan val ik aan jouw schoot neer
Want ach, een mens in angst, dat maakt zich zo klein
Dan ben ik geen schoft meer, dan ben ik niet groot meer
Dan pas ik op m'n hart en dan voel ik elke pijn

Maar ik vind me zelf weer terug en ik ga mezelf te buiten
Voor ik ben uitgeblust, voor ik me op ga sluiten
Wil ik springen over muren, wil ik rollen door de goot
Ik ben nou nog springlevend maar straks ben ik dood
En terwijl ik zo leef wordt de winter verdreven
De sneeuw en het ijs gaan als wind voor de bijl
Van voren af aan leer ik het leven beleven
Of het goed is of niet, 't is mijn steil

Прежде чем я стану старым мешком и прежде чем я встану на якорь
Позаботься о моем сердце и сядь в кресло.
Прежде чем я заполню свои дни утренней газетой
За то, что я хочу, но больше не могу, и за то, что я в своей луверенской яме.
Прежде чем я погасну, прежде чем я заткнусь.
Хочу ли я перепрыгивать через стены, хочу ли я скатиться в канаву?
"K хочет грести через все", "k хочет грести через все стекла".
Я все еще жив, но скоро умру.

Я хочу покорять горы, нарушать условности.
Правила нарушаются каждым правилом.
Пока не пришел старый день, чтобы положить этому конец.
И парализует мои похоти и мой маленький талант.
И если я хочу добиться успеха, я продолжаю двигаться вперед.
Я порвал со стадом и живу на свободе.
Трахайся со своими овцами, убивай со своим пастухом.
Я все еще жив, но скоро умру.

И я не хочу знать, я не хочу понимать.
Я начну снова и снова, я буду пить и хватать.
Время есть всегда, и никогда не поздно.
Чтобы выколоть глаза, когда это действительно больше не работает.
Я не хочу выживать и не хочу творить.
Но я хочу все время учиться жизни.
Пойми меня неправильно в постели в гавани на коленях
Я все еще жив, но скоро умру.

Но при первой же глупости, при первых неудачах ...
Я начинаю ныть, а потом оплакиваю свою судьбу.
Я буду думать о тебе и считать дни.
Тогда я боюсь смерти, и тогда я боюсь замка.
А потом я обвиваюсь вокруг твоей шеи, а потом падаю к тебе на колени.
Потому что человек в страхе делает себя таким маленьким.
Тогда я больше не ублюдок, тогда я больше не большой.
Тогда я смотрю на свое сердце и чувствую каждую боль.

Но я снова нахожу себя и выхожу за пределы себя.
Прежде чем я погасну, прежде чем я заткнусь.
Хочу ли я перепрыгивать через стены, хочу ли я скатиться в канаву?
Я все еще жив, но скоро умру.
И пока я так живу, зима уходит.
Снег и лед летят, как ветер за топором.
С самого начала я учусь жить.
Хорошо это или нет, но это моя крутость.