Текст и перевод песни Marijn Brouwers - Springlevend

Springlevend

Voor ik een ouwe zak zal zijn en voor ik me veranker
Ga passen op m'n hart en in een leunstoel zit
Voor ik m'n dagen vul met ochtendblad gekanker
Voor 'k wil maar niet meer kan en op m'n louweren pit
Voor ik ben uitgeblust, voor ik me op ga sluiten
Wil ik springen over muren, wil ik rollen door de goot
'K Wil door alle roeien, 'k wil door alle ruiten
Ik ben nou nog springlevend maar straks ben ik dood

Ik wil bergen beklimmen, conventies verbreken
Gewoontes bruuskeren uit elk reglement
Voordat de ouwe dag er een stok voor komt steken
En m'n lusten verlamt en m'n beetje talent
En als het wil lukken dan ga ik steeds verder
Ik breek met de kudde en leef in het groot
Verrek met je schapen, val dood met je herder
'K ben nou nog springlevend maar straks ben ik dood

En ik wil niks meer weten, 'k wil niks meer begrijpen
Ik begin steeds weer opnieuw, ik zal drinken en grijpen
Er is altijd nog tijd en het is nooit te laat
Om je blikken te doven als het echt niet meer gaat
'K Wil niet overleven en ik wil niet creperen
Maar ik wil alle tijd om het leven te leren
Me vergissen in bed in de haven der schoot
Ik ben nou nog springlevend maar straks ben ik dood

Maar bij de eerste stommiteit, bij de eerste tegenslagen
Begin ik al te janken en dan beklaag ik m'n lot
Dan denk ik aan straks en tel ik m'n dagen
Dan ben ik bang voor de dood en dan vrees ik het slot
En dan val ik om jouw hals en dan val ik aan jouw schoot neer
Want ach, een mens in angst, dat maakt zich zo klein
Dan ben ik geen schoft meer, dan ben ik niet groot meer
Dan pas ik op m'n hart en dan voel ik elke pijn

Maar ik vind me zelf weer terug en ik ga mezelf te buiten
Voor ik ben uitgeblust, voor ik me op ga sluiten
Wil ik springen over muren, wil ik rollen door de goot
Ik ben nou nog springlevend maar straks ben ik dood
En terwijl ik zo leef wordt de winter verdreven
De sneeuw en het ijs gaan als wind voor de bijl
Van voren af aan leer ik het leven beleven
Of het goed is of niet, 't is mijn steil

Бурлящая жизнь

Прежде чем стану старым, прежде чем брошу якорь,
Стану беречь свое сердце, сидя в кресле-качалке,
Прежде чем дни мои заполнит ворчание по утрам,
Прежде чем захочу, но не смогу и буду дремать на веранде,
Прежде чем перегорю, прежде чем замкнусь в себе,
Хочу прыгать через стены, хочу валяться в канаве,
Хочу грести против течения, хочу бить стекла,
Я сейчас полон жизни, но скоро умру.

Хочу взбираться на горы, нарушать условности,
Резко ломать привычки, каждый регламент,
Прежде чем старость вставит палки в колеса,
Парализует мои желания и небольшой талант,
И если получится, я пойду всё дальше,
Порву со стадом и буду жить по-крупному,
К черту твоих овец, умри со своим пастухом,
Я сейчас полон жизни, но скоро умру.

И я больше ничего не хочу знать, ничего не хочу понимать,
Я начну всё сначала, буду пить и хватать,
Всегда есть время, и никогда не поздно,
Отвести взгляд, когда станет совсем невмоготу,
Я не хочу выживать, и я не хочу чахнуть,
Но я хочу всё время учиться жить,
Ошибаться в постели, в гавани твоих объятий,
Я сейчас полон жизни, но скоро умру.

Но при первой же глупости, при первых же неудачах,
Я начинаю ныть и жаловаться на судьбу,
Тогда я думаю о будущем и считаю свои дни,
Тогда я боюсь смерти и боюсь конца,
И тогда я падаю к тебе на шею, прижимаюсь к твоим коленям,
Ведь, ох, человек в страхе становится таким маленьким,
Тогда я больше не мерзавец, тогда я больше не великий,
Тогда я берегу свое сердце и чувствую каждую боль.

Но я снова нахожу себя и выхожу за свои пределы,
Прежде чем перегорю, прежде чем замкнусь в себе,
Хочу прыгать через стены, хочу валяться в канаве,
Я сейчас полон жизни, но скоро умру.
И пока я так живу, зима отступает,
Снег и лед тают, как ветер перед топором,
С самого начала учусь ценить жизнь,
Хорошо это или плохо, это мой крутой путь.