Текст и перевод песни Małpa - CSS

CSS

Jestem szalony, tak twierdzi ksiądz z ambony
Wszystko w co wierzę to podobno zabobony
Nawet nie pytam o zdanie drugiej strony, marsz do szkoły
Wszyscy powtarzają wciąż te same kocopoły
Chcę uciec na wieś, opuścić gawiedź
Wieczorem grać w Warszawie, rano móc jeść śniadanie na trawie
Bawię się całkiem nieźle, krótko, zwięźle
Kryję się w cieniu drzew, po którym pełzają węże
Nie mówię zbyt wiele, składam w głowie swoją epopeję
Proszę, nie patrz na mnie jak na kaznodzieję
Stoję na scenie, słyszysz mnie na antenie
Gdybyś chciał, bez problemu dostrzegłbyś pracę w terenie
Nie mam zbyt wielu rewolwerów na dnie bagażnika
Mimo to i tak unikam cały czas celownika
Nie od dzisiaj na widoku, są ci, którzy stoją z boku
Choć trudniej tutaj uniknąć kłopotów
Nie wyliczaj win mojego pokolenia
Nie powtarzaj im, że nic się nie zmienia
Żaden rym nie ma dziś znaczenia
Uciekłem w czwarty stan skupienia x2
Z każdym kolejnym wersem czuję dumę
Czy to skit, feat, solo numer czy nasz stary, zgrany duet
To nie uległ zmianie plan, kreuję kierunek zmian
Pod kapturem snuję się wokół podwórek, które znam
Niemalże od podszewki, nie zawsze od kołyski
Wiesz, że żadne z nich nie śpi, nie wspominaj policji
Że co drugi spośród nas to wróg publiczny
Nasze miejsce to margines, błąd statystyczny
Nie wyjmuj łba z koryta, gdy mam twoje drzwi przed nosem
Nie pukam, a więc nie muszę czekać, aż powiesz "proszę"
Wpadam z buta po totem, znów stąpam po trupach tropem
Każdego kto chce narzucać nam rezultat swoich ocen
Wciągam dym w płuca potem dupa w gablotę zza okien
Świat wygląda na mniej pojebany, więc krążę tam i z powrotem
Szukam celu, tak robi bardzo wielu
Czemu nie chcesz przyznać, że masz ich za bohaterów?

CSS

I'm a madman, that's what the priest at the pulpit says.
Everything I believe is said to be superstition.
I don't even ask for the opinion of the other side, march to school.
Everyone just keeps repeating the same nonsense.
I want to escape to the village, to leave the crowd.
Play in Warsaw in the evening, have breakfast on the grass in the morning.
I'm having a pretty good time, short and sweet.
I hide in the shade of a tree that is crawling with snakes.
I don't talk much, I compose my story in my head.
Please don't look at me like a preacher.
I'm on stage, you can hear me on the air.
If you wanted to, you could easily see the work in the field.
I don't have many guns in the trunk of my car.
Despite this I still avoid the crosshairs all the time.
It's not since today that some stand on the sidelines.
Although it's harder to avoid trouble here.
Don't list the faults of my generation.
Don't tell them that nothing is changing.
No rhyme matters today.
I escaped in the fourth state of matter.
With every next verse I feel proud.
Whether it's a skit, feat, solo number, or our old, well-rehearsed duet.
Nothing can be changed, I create the direction of change.
I prowl around the hoods I know under the hood.
Almost from the inside out, not always from the cradle.
You know that none of them sleeps, don't mention the police.
That every second one of us is a public enemy.
Our place is on the margins, a statistical error.
Don't take your head out of the trough when I have your door in front of my nose.
I don't knock, so I don't have to wait for you to say "please."
I kick the door in for the totem, again I trample the corpses in their tracks.
Anyone who wants to impose their deliberate rating on us.
I inhale smoke into my lungs, then your ass in the display case out the window.
The world looks less fucked up, so I wander back and forth there.
I search for a goal, and so do many others.
Why don't you want to admit that you have them for heroes?