Текст и перевод песни Małpa - Lego

Lego

Zaczynamy życie tam, u góry. Synowie i córki nieba
Za poduszki nam służą chmury, ramionami nas otula matka ziemia
Żadne z nas nie zna, póki co, żadnych barw. Nasze oczy są puste
Nasze serca to gładka powierzchnia, żadnych fal, każde kroki są słuszne
Wybieramy to co mamy w naturze, choć goni od źródeł nas, naprzód
Gdy ruszamy to wydaje się trudne, później widzisz w tym blask entuzjazmu
W końcu ten pierwsza raz, patrząc mu w twarz, karmisz oczy światem
Feeria bodźców i baw zalewa ci jaźń. Stajesz się wodospadem
Zaczynasz płynąć z czasem, błyszcząc. Słońce grzeje
I z czasem spotykasz tych, co widzą w tobie siebie
Jesteś błogosławieństwem, świat wokół Ciebie ożywa, musisz tylko być
Mimowolnie tak niesiesz nadzieję gdy wreszcie odzywa się burzy blisko błysk
I zamienia twoje dni w noce, bycie jedną z ich pociech w bycie ich wrogiem
Wylewasz z brzegów i cud życia w ich oczach zmienia się w plik wykroczeń
I w twoją stronę w końcu ktoś rzuca kamień. Serce broczy ci mocno krwią
Twoje oczy, tak pełne pytań i lęku od łez szklą... Orinoko flow
Chciałbyś móc wiecznie trwać, wyrwać się siłą
Z klatki niezmiennych praw, lecz każdy z nas żyjąc
Jest tylko jedną z fal, które przeminą
I pozostaje nam... płynąć...
Kiedy kończą się serie serpentyn i wychodzimy znowu na prostą
W pamięci mamy błędy i klęski - echa wszystkiego co nas tutaj zawiodło
Prawie kiedyś wyschnęliśmy dla kogoś, teraz to wydaje się mitem
Ale takie rzeczy to coś, co płynie już z tobą po tym jak się prawie stałeś korytem
Wspominasz z bólem chwile w których ktoś zaburzył twój nurt
Każde z tych czółen przenosiłeś tak na ląd by nie naruszyć ich burt
Ale cóż, to już surrealizm. Nawet stawia tamy Ci przykra prawda
Zalany falami starych smutków i żali sprawić umiesz już tylko by przybyło bagna
O końcu szumią coś drzewa tam w górze, kiedy przepływasz dołem
Gdzieś w głębi lądu wysychają kałuże - cienie rzek, znajome
Brzeg tyle razy poraziłeś swym prądem że musisz nieść teraz jego część
Każdy wyrwany w gniewie korzeń. Pień, co mostem był dziś ci zwalnia bieg
Dałbyś wiele żeby mieć w sobie znów świeżość i nadzieję pierwszych sekund
Setkę prób biegu pod swój prąd już podjąłeś ale nie zmienisz celu na widnokręgu
To koniec? Początek? Tu fale wody kroplą są
Twoje oczy, tak pełne pytań i lęku, od łez się szklą... Orinoko flow
Chciałbyś móc wiecznie trwać, wyrwać się siłą
Z klatki niezmiennych praw, lecz każdy z nas żyjąc
Jest tylko jedną z fal, które przeminą
I pozostaje nam... płynąć...

Lego

We start life up there, above. Sons and daughters of the sky
Clouds serve as our pillows, Mother Earth embraces us with her arms
None of us know any colors yet. Our eyes are empty
Our hearts are smooth surfaces, no waves, every step is right
We choose what we have in nature, even though it chases us forward from the source
When we move, it seems difficult, later you see the shine of enthusiasm in it
Finally, for the first time, looking into its face, you feed your eyes with the world
A flurry of stimuli and fun floods your self. You become a waterfall
You start flowing with time, shining. The sun warms you
And with time, you meet those who see themselves in you
You are a blessing, the world around you comes alive, you just have to be
Involuntarily, you bring hope when the flash of a storm finally comes close
And turns your days into nights, being one of their comforts into being their enemy
You overflow and the miracle of life in their eyes turns into a list of transgressions
And finally, someone throws a stone at you. Your heart bleeds heavily
Your eyes, so full of questions and fear, glaze over with tears... Orinoco flow
You wish you could last forever, break free by force
From the cage of unchanging laws, but each of us living
Is just one of the waves that will pass
And all we have left is... to flow...
When the series of serpentines ends and we come out straight again
We have mistakes and failures in our memory - echoes of everything that disappointed us here
We almost dried up for someone once, now it seems like a myth
But such things are something that flows with you after you almost became a riverbed
You remember with pain the moments when someone disturbed your current
You carried each of those boats so ashore so as not to damage their sides
But well, that's surrealism. Even the harsh truth sets dams there
Flooded with waves of old sorrows and regrets, you can only make the swamp grow
The trees up there are rustling about the end as you flow below
Somewhere deep in the land, puddles are drying up - shadows of rivers, familiar
You have struck the shore so many times with your current that you must now carry its part
Every root torn out in anger. The trunk that was a bridge today slows you down
You would give a lot to have the freshness and hope of the first seconds in you again
You have already made a hundred attempts to run against your current, but you will not change the target on the horizon
Is this the end? The beginning? Here the waves of water are a drop
Your eyes, so full of questions and fear, glaze over with tears... Orinoco flow
You wish you could last forever, break free by force
From the cage of unchanging laws, but each of us living
Is just one of the waves that will pass
And all we have left is... to flow...