Текст и перевод песни Michał Bajor - Stonoga

Stonoga

Mieszkała stonoga pod Biała,
Bo tak się jej podobało.
Raz przychodzi liścik mały
Do stonogi,
Że proszona jest do Białej
Na pierogi.
Ucieszyło to stonogę,
Więc ruszyła szybko w drogę.

Nim zdążyła dojść do Białej,
Nogi jej się poplątały:
Lewa z prawą, przednia z tylną,
Każdej nodze bardzo pilno,
Szósta zdążyć chce za siódmą,
Ale siódmej iść za trudno,
No, bo przed nią stoi ósma,
Która właśnie jakiś guz ma.

Chciała minąć jedenastą,
Poplątała się z piętnastą,
A ta znów z dwudziestą piątą,
Trzydziesta z dziewięćdziesiątą,
A druga z czterdziestą czwartą,
Choć wcale nie było warto.

Stanęła stonoga wśród drogi,
Rozplątać chce sobie nogi;
A w Białej stygną pierogi!

Rozplątała pierwszą, drugą,
Z trzecią trwało bardzo długo,
Zanim doszła do trzydziestej,
Zapomniała o dwudziestej,
Przy czterdziestej już się krząta,
"No, a gdzie jest pięćdziesiąta?"
Sześćdziesiątą nogę beszta:
"Prędzej, prędzej! A gdzie reszta?"

To wszystko tak długo trwało,
Że przez ten czas całą Białą
Przemalowano na zielono,
A do Zielonej stonogi nie proszono

The Centipede

There lived a centipede near Biała,
For that's where she liked to dwell.
One day a small letter arrived,
To the centipede it was addressed,
Inviting her to Biała's heart,
For pierogi, a delicious start.
The centipede, filled with delight,
Set off on her journey, quick as light.

But before she could reach Biała's gate,
Her legs tangled, a twist of fate:
Left with right, and front with back,
Each leg in a hurried track,
The sixth tried to catch the seventh's pace,
But the seventh found it hard to chase,
For the eighth stood right in the way,
Sporting a rather large bump, they say.

She tried to pass the eleventh one,
Got tangled with the fifteenth's run,
And that one with the twenty-fifth's stride,
The thirtieth with the ninetieth collided,
And the second with the forty-fourth met,
Though it wasn't worth it, not one bit.

The centipede stopped amidst the way,
To untangle her legs, she'd have to stay;
While in Biała, the pierogi grew cold, they say!

She untangled the first and the second with care,
The third took a long time, beyond compare,
By the time she reached the thirtieth leg's plight,
She'd forgotten the twentieth, lost in the fight,
With the fortieth she fussed and she fought,
"Now, where has the fiftieth leg got?"
The sixtieth leg she scolded with blame,
"Faster, faster! Where's the rest of the frame?"

This whole ordeal took so long, you see,
That during this time, the town of Biała,
Had been painted a vibrant green,
And to Zielona, centipedes were not keen.