Skotadi - Misdeal перевод на немецкий

Skotadi

Ζω το σκοτάδι πολλές φορές κοιτάζοντας μες τον καθρέφτη
Ένας ακόμα αριθμός απ' το λογαριασμό μίας χώρας που πέφτει
Κι αν από τύχη βρέθηκα εδώ μπορεί κι από τύχη να φύγω
Σφίγγει αργά στο λαιμό η θηλιά που από μόνος τυλίγω

Είναι η εποχή η πιο σκοτεινή από ότι έχουμε ζήσει?
Είμαστε έτοιμοι ο κόσμος αυτός απ' την αρχή να αρχίσει?
Είμαστε τίποτα αν περπατάμε μονάχοι, το 'πε κι ο Marcos
Σαστίζουμε εμπρός στη σκληρή αλήθεια με φόβο και πάθος

Πόσες ζωές πρέπει να χάσουμε απ' του φασίστα το χέρι
Πόσους φονιάδες έχουμε δίπλα μας που δεν κρατάνε μαχαίρι
Πόσοι ηθικοί αυτουργοί, πόσοι προδότες, πόσοι ρουφιάνοι
Πόση φωτιά είναι ικανή το κρύο στις καρδιές μας να γιάνει

Πόσοι εργάτες νεκροί, πόσοι Ιάσωνες, πόσες Ελένες
Πόσες καμμένες εκτάσεις και πόσες πόλεις πλημμυρισμένες
Πόσοι Αντώνηδες, πόσοι Θανάσηδες, και πόσοι Παύλοι ακόμα
Πόσα αθώα παιδιά του κόσμου αυτού να χωρέσει το χώμα

Το σκοτάδι βαριά τιμωρία
Και στο κέρδος ψυχές παρανάλωμα
Ματωμένο λουλούδι στη ράγα
Σαν ελπίδα γεννιέται το χάραμα
Το σκοτάδι βαριά τιμωρία
Και στο κέρδος ψυχές παρανάλωμα
Ματωμένο λουλούδι στη ράγα
Σαν ελπίδα γεννιέται το χάραμα

Οτι συμβαίνει σε σένα θα γίνει σε μένα και σ' άλλους πιο πέρα
Είναι ο ουρανός που μας δένει και η γή αγκαλιά σε θυμίζει μητέρα
Μπρστά στον ανθρώπινο πόνο, συμπόνοια και αλληλεγγύη ταιριάζει
Πατρίδα, θρησκεία, ιδεολογία μάλλον για εμπόδιο μοιάζει

Είναι κατάντια μεγάλη, να πνίγεις ψυχές μεσοπέλαγα
Για ποια ιστορία και ποια περηφάνεια μιλάτε απ' τα έδρανα
Την ανθρωπιά, την εκτελούμε, όλοι μαζί, εδώ και χρόνια
Πενήντα οχτώ τα καρφιά που εξέχουν, στα ματωμένα βαγόνια

Χάνονται άνθρωποι άδικα, από τα δικά μας τα χέρια
Τα χέρια που θαύματα κάνουν, που σώζουν ζωές, που ψάχνουν τ' αστέρια
Εξοπλισμοί, πυρηνικά στήνουν πολέμους για πλάκα
Η Γάζα πληγή, χιλιάδες ζωές, στα χέρια του κάθε μαλάκα

Τόσα δεινά που περάσαμε, οι μνήμες γεμίζουν μουσεία
Την ιστορία θυμόμαστε όταν μιλάμε για μεγαλεία
Την ανεπάρκεια την ψυχική μας σφυρηλατούμε στη βία
Στου εγωισμού τις κορφές πάντα φυτρώνουν μνημεία

Το σκοτάδι βαριά τιμωρία
Και στο κέρδος ψυχές παρανάλωμα
Ματωμένο λουλούδι στη ράγα
Σαν ελπίδα γεννιέται το χάραμα
Το σκοτάδι βαριά τιμωρία
Και στο κέρδος ψυχές παρανάλωμα
Ματωμένο λουλούδι στη ράγα
Σαν ελπίδα γεννιέται το χάραμα

Συγχώρεσε με για τα μινόρε και τα θλιμμένα μου λόγια
Τρέχουν ανάποδα μες το μυαλό τα χαλασμένα ρολόγια
Χάνω το χρόνο, την εποχή, γίνομαι απολειφάδι
Όσο το χώμα αυτό κυβερνά ο μεσαίωνας και το σκοτάδι

Το σκοτάδι βαριά τιμωρία
Και στο κέρδος ψυχές παρανάλωμα
Ματωμένο λουλούδι στη ράγα
Σαν ελπίδα γεννιέται το χάραμα
Το σκοτάδι βαριά τιμωρία
Και στο κέρδος ψυχές παρανάλωμα
Ματωμένο λουλούδι στη ράγα
Σαν ελπίδα γεννιέται το χάραμα

Dunkelheit

Ich lebe die Dunkelheit, oft im Spiegel starrend
Eine weitere Zahl von der Rechnung eines fallenden Landes
Und wenn ich zufällig hier bin, kann ich auch zufällig gehen
Langsam zieht sich die Schlinge zu, die ich selbst gewoben

Ist dies die dunkelste Zeit, die wir je erlebten?
Sind wir bereit, dass diese Welt neu beginnt?
Wir sind nichts, wenn wir allein gehen, sagte auch Marcos
Wir starren auf die harte Wahrheit voll Furcht und Leidenschaft

Wie viele Leben müssen wir durch faschistische Hand verlieren?
Wie viele Mörder neben uns tragen kein Messer?
Wie viele moralische Täter, Verräter, Spitzel?
Wie viel Feuer heilt die Kälte in unseren Herzen?

Wie viele tote Arbeiter, Iasons, Helenen?
Wie viele verbrannte Flächen, überflutete Städte?
Wie viele Antons, Thanasis, und wie viele Pauls noch?
Wie viele unschuldige Kinder fasst dieser Erdboden?

Die Dunkelheit, schwere Strafe
Und für Profit Seelen als Verbrauchsmaterial
Blutige Blume auf dem Gleis
Wie Hoffnung wird der Morgen geboren
Die Dunkelheit, schwere Strafe
Und für Profit Seelen als Verbrauchsmaterial
Blutige Blume auf dem Gleis
Wie Hoffnung wird der Morgen geboren

Was dir geschieht, geschieht mir und anderen fern
Der Himmel verbindet uns, die Erde umarmt wie eine Mutter
Vor menschlichem Schmerz passen Mitgefühl und Solidarität
Heimat, Religion, Ideologie scheinen Hindernisse

Großer Niedergang, Seelen auf hoher See zu ertränken
Von welcher Geschichte und Stolz sprecht ihr von Tribünen?
Die Menschlichkeit exekutieren wir gemeinsam seit Jahren
Achtundfünfzig Nägel ragen aus blutigen Waggons

Menschen gehen verloren ungerecht durch unsere Hände
Hände, die Wunder wirken, Leben retten, nach Sternen greifen
Rüstung, Atomwaffen starten Kriege zum Spaß
Gaza eine Wunde, tausend Leben in Händen von Idioten

So viel Leid erlebt, Erinnerungen füllen Museen
Wir erinnern Geschichte, wenn wir von Größe sprechen
Unsere seelische Unzulänglichkeit schmieden wir zu Gewalt
Auf den Gipfeln des Egoismus wachsen stets Denkmäler

Die Dunkelheit, schwere Strafe
Und für Profit Seelen als Verbrauchsmaterial
Blutige Blume auf dem Gleis
Wie Hoffnung wird der Morgen geboren
Die Dunkelheit, schwere Strafe
Und für Profit Seelen als Verbrauchsmaterial
Blutige Blume auf dem Gleis
Wie Hoffnung wird der Morgen geboren

Vergib mir die Molltöne und meine traurigen Worte
Kaputte Uhren laufen rückwärts in meinem Kopf
Ich verliere Zeit, Epoche, werde zum Überbleibsel
Solange diese Erde Mittelalter und Dunkelheit regiert

Die Dunkelheit, schwere Strafe
Und für Profit Seelen als Verbrauchsmaterial
Blutige Blume auf dem Gleis
Wie Hoffnung wird der Morgen geboren
Die Dunkelheit, schwere Strafe
Und für Profit Seelen als Verbrauchsmaterial
Blutige Blume auf dem Gleis
Wie Hoffnung wird der Morgen geboren