Текст песни Themis - Misdeal

Άλλη μια μέρα, άλλη μια μάχη και στην ψυχή μου μια απώλεια
Εγκλωβισμένος ανάμεσα σε εμμονές, έδρανα και εδώλια
Πάγωσε ο χρόνος και η ζωή γιατί κύλαγαν δίχως αιτία
Κι είμαι απ' το τίποτα εδώ καθισμένος, παλεύοντας για ελευθερία

Ψάχνουν ουσία να βρούνε στα ανούσια κι αιμοραγώ στην αλήθεια τους
Απεγνωσμένοι φορτώνουν αλλού όλο το βάρος που κρύβουν τα στήθια τους
Κερνάω τη φωνή μου νερό αμίλητο κι έχω τα χέρια δεμένα
Και τα δεσμά είναι τα λόγια τους, αλλά πονάνε τα γαμημένα

Δέκα φορές κι αν βοήθησα το ευχαριστώ τους δεν ήρθε ούτε μία
Δέκα φορές κι αν πεθάνω μονάχος θα στήσουν γιορτή ολονυχτία
Δέκα αιωνιότητες θα είμαι εδώ για να πνίξω το ψέμα τους
Μέχρι τον Άδη ταξίδεψα δέκα φορές για να κλέψω το στέμμα τους

Κι είδα τα μάτια της Θέμιδας να με κοιτούν λυσσασμένα κι επίμονα
Κι ενώ τη φοβόμουν δεν πήρα το βλέμμα μου, με αργά βήματα σίμωνα
Η τελευταία μου λέξη δική σου της είπα, κλείσιμο αυλαίας
Τυφλή και αγέρωχη, κόρη του Ουρανού και της Γαίας

Κι η θλίψη είναι εκεί και δε σβήνει ποτέ πυρωμένο σημάδι από σίδερο
Παλεύω δαιμόνια τα βράδια να φύγω μακριά σε ένα μέλλον καλύτερο
Δεν ξέρω αν αύριο θα είμαι εδώ να διηγούμαι το τι έχει γίνει
Εκφυλισμένη αλήθεια στο ρινγκ με το ψέμα ζητά δικαιοσύνη
Κι η θλίψη είναι εκεί και δε σβήνει ποτέ πυρωμένο σημάδι από σίδερο
Παλεύω δαιμόνια τα βράδια να φύγω μακριά σε ένα μέλλον καλύτερο
Δεν ξέρω αν αύριο θα είμαι εδώ να διηγούμαι το τι έχει γίνει
Εκφυλισμένη αλήθεια στο ρινγκ με το ψέμα ζητά δικαιοσύνη

Τις νύχτες δεν κλείνει το μάτι, η θάλασσα αιώνιο κρεββάτι
Ή θα τα χάσουμε όλα, ή θα κερδίσουμε κάτι
Ένα ξημέρωμα ακόμα, βαθιά εισπνοή στα πνευμόνια
Άδεια ψυχή, άδειες μέρες, σοβαροφανής για τα πιόνια

Αν είναι να έρθει το τέλος, ας έρθει κι ας είναι επώδυνο
Κάθε πρωί προσπαθώ να πιστέψω ότι ήταν ακόμα ένα όνειρο
Ξύπνα και δες τις ουλές που έχει αφήσει το χθες
Καρφωμένο κοντέρ να ξεχνάω την αλήθεια, διασχίζοντας τις γειτονιές

Βουλιάζω μέσα στο κενό της αλήθειας τους σα να με ρουφήξε η άβυσσος
Τα δάκρυα στα μάτια καυτά κι ο αγώνας μου εκφυλισμένος και άνισος
Γύρω μου κρύο, σ' ένα χειμώνα αιώνιο στα βάθη του Άδη
Γυρεύω το φως δεν αντέχει η ψυχή και τα μάτια μου άλλο σκοτάδι

Και βλέπω τη Θέμιδα ακόμα περήφανη και το σπαθί της γυαλίζει
Η ζυγαριά της ακίνητη και ο μανδύας μπροστά μου ανεμίζει
Η τελευταία μου λέξη δική σου της λέω, κλείσιμο αυλαίας
Τυφλή και αγέρωχη, κόρη του Ουρανού και της Γαίας

Κι η θλίψη είναι εκεί και δε σβήνει ποτέ πυρωμένο σημάδι από σίδερο
Παλεύω δαιμόνια τα βράδια να φύγω μακριά σε ένα μέλλον καλύτερο
Δεν ξέρω αν αύριο θα είμαι εδώ να διηγούμαι το τι έχει γίνει
Εκφυλισμένη αλήθεια στο ρινγκ με το ψέμα ζητά δικαιοσύνη
Κι η θλίψη είναι εκεί και δε σβήνει ποτέ πυρωμένο σημάδι από σίδερο
Παλεύω δαιμόνια τα βράδια να φύγω μακριά σε ένα μέλλον καλύτερο
Δεν ξέρω αν αύριο θα είμαι εδώ να διηγούμαι το τι έχει γίνει
Εκφυλισμένη αλήθεια στο ρινγκ με το ψέμα ζητά δικαιοσύνη