Текст и перевод песни Miuosh - Lęk (feat. The Dumplings)

Słyszę wasze kroki gdzieś za ścianą
Ciche dobijanie się do drzwi
Cegły, które szyby wybijają
Nocą, która przecina mój krzyk
Sny się urywają tam gdzie oddech
Nie modlę się już kilka krótkich lat
Czuję Go coraz bliżej, jakby mocniej,
Jakby deszcz, który w końcu zamienia się w grad

Przerywam Twój sen tam gdzie oddech
O świcie zwykle nie, nie wychodzę
Przerywam Twój sen tam gdzie oddech
Skracam dnie, wydłużam noce

Niepodobna jestem słońcu, kiedy cisza gromadzi obawę
Niepodobna jestem sobie, kiedy strach ma tak świetną ze mną zabawę
Nie uciekam, nie oddaję się Mu, spada na mnie deszcz ludzkich głosów
Nie uciekam, nie oddaję się Mu, krucha pierś unosi się w pośpiechu

Przerywam Twój sen tam gdzie oddech
O świcie zwykle nie, nie wychodzę
Przerywam Twój sen tam gdzie oddech
Skracam dnie, wydłużam noce

Krzyczę biegnąc po granicy dnia
Tam gdzie kończy się dzień
Rzucam cień ciężki i gęsty jak mgła
Nie miałem pić tyle lat, a piję sam zamiast spać
Jakbym się bał tego czegoś, co rano odda mi świat
Słyszysz moje kroki gdzieś za ścianą
Ciche dobijanie się do drzwi
Cegły, które szyby wybijają
Nocą, która przecina twój krzyk
Sny się urywają gdzie twój oddech
Nie modlisz się już kilka krótkich lat
Czujesz mnie coraz bliżej, jakby mocniej,
Jakby deszcz, który w końcu zamienia się w grad

Я слышу ваши шаги где-то за стеной
Тихий стук в дверь
Кирпичи, которые выбивают стекла
Ночью, которая прорезает мой крик
Сны обрываются там, где дыхание
Я больше не молюсь несколько коротких лет
Я чувствую его все ближе и ближе, как будто сильнее,
Как будто дождь, который в конце концов превращается в град

Я прерываю твой сон там, где дыхание
На рассвете обычно нет, я не выхожу
Я прерываю твой сон там, где дыхание
Я сокращаю дни, удлиняю ночи

Я не похожа на солнце, Когда тишина накапливает страх
Я не похожа на себя, когда страх так весело играет со мной
Я не убегаю, я не отдаюсь ему, на меня падает дождь человеческих голосов
Я не убегаю, я не отдаюсь ему, хрупкая грудь поднимается в спешке

Я прерываю твой сон там, где дыхание
На рассвете обычно нет, я не выхожу
Я прерываю твой сон там, где дыхание
Я сокращаю дни, удлиняю ночи

Я кричу, бегая по границе дня
Там, где заканчивается день
Я отбрасываю тень, тяжелую и густую, как туман
Я не должен был пить столько лет, и я пью один, а не спать
Как будто я боюсь того, что утром вернет мне мир
Вы слышите мои шаги где-то за стеной
Тихий стук в дверь
Кирпичи, которые выбивают стекла
Ночью, которая прорезает твой крик
Сны обрываются где твое дыхание
Вы больше не молитесь несколько коротких лет
Ты чувствуешь меня все ближе и ближе, как будто сильнее.,
Как будто дождь, который в конце концов превращается в град