Текст и перевод песни Muharrem Aslan - Duymadın mı ?

Duymadın mı ?

Ne diye baharı bileyim ey yar
Ne diye sabaha güleyim ey yar
Ne diye bu sabah öleyim ey yar
Dün gece ölmüştüm duymadın mı?
Gidişin gecenin yıldızsız siyahı
Gidişin güneşin en öksüz sabahı
Gidişin tetiğin yorulmuş silahı
Dün gece ölmüştüm duymadın mı?
Gidişin bahara kar yağdıran kış
Gidişin canıma kasteden o bakış
Gidişin kapıma bir can bırakış
Dün gece ölmüştüm duymadın mı?
Gidişin tohuma gül devşiren ah
Gidişin düşüme düşen son eyvah
Gidişin yoluma ağlayan siyah
Dün gece ölmüştüm duymadın mı?
Gidişin yakamozu terk eylemiş bir nehir
Gidişin yangınlara teslim olmuş bir şehir
Bir gidiş ki bulutlar yağmur olup yaş döktü
Damlalar huzurunda suçlu gibi diz çöktü.
Bir gidiş ki ardından koca bir dağ dul kaldı
Gönül tahtım yıkıldı viranem yoksul kaldı
Bir gidiş ki kalemim ağlarken satır satır
Bütün yüklemler hala hasreti hatırlatır
Ama bu kez sözlerim veda havası değil
İntikamla beslenen bir kan davası değil
Yalnızca bende kalmış bir aşkın sitemidir
Kırılmış bir yüreğin yorulmuş matemidir.
Kırılır dalına bülbül konan gül
Kırılır oduna yağmur düşen kül
Kırılır içine yar düşen gönül
Dün gece ölmüştüm duymadınmı.
Yorulur adına tutulan fallar
Yorulur karalar yorulur allar
Yorulur umudum biter masallar
Dün gece ölmüştüm duymadın mı?
Sarılır eline yırtık resimler
Sarılır diline eski isimler
Sarılır koluna bir bilsen kimler
Dün gece ölmüştüm duymadın mı?
Gidişin tohuma gül devşiren ah
Gidişin düşüme düşen son eyvah
Gidişin yoluma ağlayan siyah
Dün gece ölmüştüm duymadın mı?
Bu yüzden için için yanıyorken sol yanım
İlk defa sana değil kendimedir isyanım
İlk kez suçuma bir fail aramadan
Gözlerini aklımdan bir an çıkaramadan
Senden çok uzaklarda mutsuz bir düşe dalıp
Bir kum saati gibi yavaş yavaş azalıp
Bir gün elbet doğacak güneşi gözlüyorum
Kül oldukça sitemim isminle közlüyorum
Nerede bıraktıysan ben oradayım hala
Vuslat denen kapıda son sıradayım hala
Vur beni, nasıl olsa ruhsuz bir beden kaldı
Ne senden bir hatıra ne bende bir ben kaldı
Vur beni, öldüm zaten düşlerde terk ederken
Maziyi düne gömüp 'her şey yalandı' derken.
Vur beni ve ardından öyle bir çekip gitki
Hüsran tohumlarını ruhuma ekip git ki,
Bu gidiş yaşadığım en mutsuz masal olsun
Umudum okyanusta kaybolmuş bir sal olsun
Gidişin gıyabımda verilmiş son hükümdür
Cezasıysa bir ömür yarım kalmış öykümdür.
Söz: Yavuz DOĞAN

Didn't You Hear?

Why should I know spring, my love?
Why should I smile at the dawn, my love?
Why should I die this morning, my love?
I already died last night, didn't you hear?
Your leaving is the starless black of night
Your leaving is the most orphaned morning of the sun
Your leaving is the trigger of a tired gun
I already died last night, didn't you hear?
Your leaving is the winter that snows on spring
Your leaving is that gaze that threatens my life
Your leaving is leaving a soul at my door
I already died last night, didn't you hear?
Your leaving is the sigh that harvests roses from seeds
Your leaving is the last "alas" that falls into my dreams
Your leaving is the black that weeps on my path
I already died last night, didn't you hear?
Your leaving is a river abandoning its banks
Your leaving is a city surrendered to flames
A leaving where clouds shed tears as rain
And drops knelt down like a culprit in their presence.
A leaving where a great mountain remained widowed
My throne of heart collapsed, my ruins remained destitute
A leaving where my pen cried line by line
All predicates still remind me of longing
But this time my words are not a farewell tune
It's not a blood feud fueled by revenge
It's just the resentment of a love left within me
The exhausted mourning of a broken heart.
The rose where a nightingale lands on its branch breaks
The ash where rain falls on its wood breaks
The heart where love falls into breaks
I already died last night, didn't you hear?
The fortunes cast in your name get tired
The mourning blacks and the joyful reds get tired
My hope gets tired, fairy tales end
I already died last night, didn't you hear?
Torn pictures cling to your hand
Old names cling to your tongue
If you only knew who clings to your arm
I already died last night, didn't you hear?
Your leaving is the sigh that harvests roses from seeds
Your leaving is the last "alas" that falls into my dreams
Your leaving is the black that weeps on my path
I already died last night, didn't you hear?
That's why my left side burns within
For the first time, my rebellion is not towards you but myself
For the first time, without seeking a perpetrator for my crime
Without being able to remove your eyes from my mind for a moment
Drifting into an unhappy dream far away from you
Slowly diminishing like an hourglass
I'm watching for the sun that will rise one day
As I turn to ashes, I smolder my resentment with your name
Wherever you left me, I'm still there
I'm still at the end of the line at the door called reunion
Strike me, only a soulless body remains anyway
Neither a memory of you nor a me left in me
Strike me, I'm already dead as you abandoned me in dreams
As you buried the past in yesterday and said "everything was a lie".
Strike me and then leave in such a way
Planting the seeds of despair in my soul,
So that this departure becomes the saddest fairy tale I've ever lived
Let my hope be a raft lost in the ocean
Your leaving is the final judgment given in my absence
The punishment is my story left unfinished for a lifetime.
Lyrics: Yavuz DOĞAN