Текст песни Pejotl - Ofelia

Historia zaczyna się, gdy słyszysz ten dźwięk
On budził się z nim co dnia i śpiewał go sam
Przodkowie uczyli go, legendy miał we krwi
Chciał zdobyć najwyższy szczyt, by dźwiękiem już być

Bez mapy wyruszył tam, już w głowie miał plan
Jak chwyta w te ciemną noc za rękę każdą z gwiazd
Zielenią zapłonął czas i wilk uciekł w las
Wciąż szukał, gdzie drogi kres
Zbawienie ześle mu

Choć nie bał się, mówili mu, by zważał na wiatr, na deszcz
Kaktusów stos pokazał mu, gdzie burze powinny grzmieć
Ten bujny włos i czujny wzrok wyostrza prędko słuch
Jeśli jak on dziką masz krew wiem dobrze, że znasz mój śpiew

Wielkie nieba
Panie trzeba
Ześlij nam dziś dźwięk
Patrz, jak zdycha ta galaktyka
Trwa pustynny brzęk

Nie znalazł on szczytów tam, bez mapy, bez snu
Samotnie wciąż krąży tam, nie szuka go nikt już
Lecz jeśli głos zjada Cię i czegoś Ci się chce
Pejotl tak zwie się ten, co czeka na Twój śpiew

Gdy boisz się i mówią Ci byś zważał na wiatr, na deszcz
Kaktusów stos pokaże Ci, gdzie burze powinny grzmieć
Twój bujny włos i czujny wzrok wyostrzaj prędko słuch
Wiem, że jak on dziką masz krew, słyszysz z daleka mój śpiew

Wielkie nieba
Panie trzeba
Ześlij nam dziś dźwięk
Patrz, jak zdycha ta galaktyka
Trwa pustynny brzęk

Wielkie nieba
Panie trzeba
Ześlij nam dziś dźwięk
Patrz, jak zdycha ta galaktyka
Trwa pustynny brzęk

Wielkie nieba
Panie trzeba
Ześlij nam dziś dźwięk
Patrz, jak zdycha ta galaktyka
Trwa pustynny brzęk