Текст и перевод песни Perfect - Wyspa, Drzewo, Zamek

Wyspa, Drzewo, Zamek

W spadku po dziewczynie wyspa mi została
Dziesięć kroków długa, z piasku była cała
Przywoziłem ziemię podkradaną z pola
Chciałem ja ożywić, przecież była moja

Wreszcie siałem trawę bardzo wczesną wiosną
Odtąd po mej wyspie mogłem chodzić boso
Posadziłem kwiaty, wszystkie dla ozdoby
Przywoziłem z domu wiadra słodkiej wody

Aż tu wielki grad wybił co mógł
Ziemię zmył, nagły skok wód
Wyspa znów z nagiego piasku jest

Posadziłem drzewo u mnie na balkonie
Wielkie, silne drzewo, bardzo dbałem o nie
Pomyślałem sobie - kiedy mnie nie będzie
Pamięć ludzi o mnie mieszkać będzie w drzewie

No i miało tak stać tysiąc sto lat
Jak posąg mój miało tu trwać
Kiedyś wiatr ze zlością wyrwał je

Zbudowałem sobie na wysokiej skale niebosiężny zamek
W słońcu lśnił wspaniale
W zamek ten włożyłem wszystkie oszczędności
By się czuć bezpiecznym do późnej starości

Lecz mój czujny wróg rył jak szczur
Wsypał proch do kilku dziur
Przyszła noc, podpalił wtedy lont

I tak wszystko to, czego sie tknę
W proch i pył obraca się
Nie wiem sam, gdzie miejsce dla mnie jest

I tak wszystko to, czego sie tknę
W proch i śmierć obraca się
Nie wiem sam, gdzie miejsce dla mnie jest

Остров, Дерево, Замок

В наследство от девушки остров мне достался,
Десять шагов длиной, из песка весь состоял он.
Привозил я землю, украдкой с поля,
Хотел его оживить, ведь он был мой.

Наконец, посеял траву ранней весной,
С тех пор по острову моему мог ходить босой.
Посадил цветы, все для украшения,
Привозил из дома ведра с пресной водой.

Но вот сильный град выбил все, что мог,
Землю смыл, внезапный подъем вод,
Остров снова из голого песка состоит.

Посадил я дерево у себя на балконе,
Большое, сильное дерево, очень заботился о нем.
Подумал я — когда меня не станет,
Память людей обо мне будет жить в дереве.

И должно было так стоять тысячу сто лет,
Как статуя моя, должно было здесь пребывать.
Однажды ветер со злостью вырвал его.

Построил я себе на высокой скале заоблачный замок,
На солнце сиял он великолепно.
В замок этот вложил все сбережения,
Чтобы чувствовать себя в безопасности до глубокой старости.

Но мой бдительный враг рыл, как крыса,
Насыпал порох в несколько дыр,
Пришла ночь, поджег тогда фитиль.

И так все то, к чему я прикоснусь,
В прах и пыль обращается.
Не знаю сам, где место для меня есть.

И так все то, к чему я прикоснусь,
В прах и смерть обращается.
Не знаю сам, где место для меня есть.