Текст и перевод песни Piotr Rogucki - Ruda Wstążka

Ruda Wstążka

Trzeba było chyłkiem w nocy
Trzeba było nogi wziąć za pas
Mocno się strudzili chłopcy
Uderzając raz po raz, aż
Ze zdumionej głowy uciekała krew
Ruda, ciepła wstążka za horyzont cieknie

Uciekaj, uciekaj, uciekaj, uciekaj
Uciekaj, uciekaj, uciekaj, uciekaj
Uciekaj, uciekaj, uciekaj, uciekaj
Uciekaj poza wiersz

Potem go rzucili w krzaki
Zadziwiony bąbel pośród traw
Tam robale i ślimaki
Na wystygłym brzuchu znaczą ślad
Ruda, mgława wstążka za horyzont mknie
W górze krąży ptak, o którym trochę wiem

Uciekaj, uciekaj, uciekaj, uciekaj
Uciekaj, uciekaj, uciekaj, uciekaj
Uciekaj, uciekaj, uciekaj, uciekaj
Uciekaj poza wiersz
Uciekaj, uciekaj, uciekaj, uciekaj
Uciekaj, uciekaj, uciekaj, uciekaj
Uciekaj, uciekaj, uciekaj, uciekaj
Uciekaj poza wiersz
Uciekaj, uciekaj, uciekaj, uciekaj
Uciekaj, uciekaj, uciekaj, uciekaj
Uciekaj, uciekaj, uciekaj, uciekaj
Uciekaj poza wiersz

I choć więcej dwie obdarte pięty
Nie będą tłukły się o bruk...
Za życia rudy i przeklęty
Po śmierci wściekły rudy bóg

(I właśnie, patrzy na mnie moja twarz odbita w chmurze mgły)
(W chmurze mgły, przez szpary w powiekach)
(I właśnie, patrzy na mnie moja twarz odbita w chmurze mgły)
(W chmurze mgły, przez szpary w powiekach)

Ruban roux

Il fallait se faufiler dans la nuit
Il fallait prendre ses jambes à son cou
Les garçons étaient très fatigués
Frappant encore et encore, jusqu'à ce que
Le sang s'écoulait de sa tête étonnée
Un ruban roux et chaud coule vers l'horizon

Fuir, fuir, fuir, fuir
Fuir, fuir, fuir, fuir
Fuir, fuir, fuir, fuir
Fuir au-delà du vers

Ensuite, ils l'ont jeté dans les buissons
Une bulle étonnée au milieu des herbes
Là, les vers et les escargots
Laissent des traces sur son ventre froid
Un ruban roux et brumeux file vers l'horizon
Un oiseau tourne au-dessus, que je connais un peu

Fuir, fuir, fuir, fuir
Fuir, fuir, fuir, fuir
Fuir, fuir, fuir, fuir
Fuir au-delà du vers
Fuir, fuir, fuir, fuir
Fuir, fuir, fuir, fuir
Fuir, fuir, fuir, fuir
Fuir au-delà du vers
Fuir, fuir, fuir, fuir
Fuir, fuir, fuir, fuir
Fuir, fuir, fuir, fuir
Fuir au-delà du vers

Et même si plus jamais deux talons usés
Ne frapperont plus le pavé...
Roux et maudit de son vivant
Dieu roux enragé après sa mort

(Et voilà, mon visage se reflète dans la brume)
(Dans la brume, à travers les fentes de mes paupières)
(Et voilà, mon visage se reflète dans la brume)
(Dans la brume, à travers les fentes de mes paupières)