Autoportret Witkacego - Przemysław Gintrowski перевод на немецкий

Autoportret Witkacego

Patrzę na świat z nawyku,
Więc to nie od narkotyków
Mam czerwone oczy
Doświadczalnych królików.
Wstałem właśnie od stołu,
Więc to nie z mozołu,
Mam zaciśnięte wargi
Zgłodniałych mongołów.
Słucham nie słów, lecz dźwięków,
Więc nie z myśli fermentu
Mam odstające uszy
Naiwnych konfidentów.
Wszędzie węszę bandytów,
Więc nie dla kolorytu
Mam typowy cień nosa
Skrzywdzonych Semitów.
Widzę kształt rzeczy w ich sensie istotnym
I to mnie czyni wielkim oraz jednokrotnym,
W odróżnieniu od was którzy, państwo wybaczą,
Jesteście wierszem idioty, odbitnym na powielaczu.
Jesteście wierszem idioty, odbitym na powielaczu.
Dosyć sztywną mam szyję
I dlatego wciąż żyję,
Że polityka dla mnie
To w krysztale pomyje.
Umysł mam twardy jak łokcie,
Więc mnie za to nie kopcie,
Że rewolucja dla mnie to czerwone paznokcie.
Wrażliwym jest jak membrana,
Zatem wieczór i z rana
Trzęsę się jak śledziona z węgorza wyrwana.
Zagłady świata się boję,
Więc dla poprawy nastroju,
Wrzeszczę jak dziecko
W ciemnym zamknięte pokoju.
Ja, bardziej niż wy jeszcze,
Krztuszę się i duszę.
Ja, częściej niż wy jeszcze,
Żyć nie chcę, a muszę.
Ale tknąć się nikomu nie dam
I dlatego
Gdy trzeba będzie sam odbiorę
światu Witkacego.

Selbstporträt von Witkacy

Ich schaue auf die Welt aus Gewohnheit,
Also nicht von Drogen
Habe ich rote Augen
Wie Versuchskaninchen.
Ich bin gerade vom Tisch aufgestanden,
Also nicht von der Mühsal,
Habe ich zusammengepresste Lippen
Wie hungrige Mongolen.
Ich höre nicht Worte, sondern Klänge,
Also nicht vom Gären der Gedanken
Habe ich abstehende Ohren
Wie naive Spitzel.
Überall wittere ich Banditen,
Also nicht für das Kolorit
Habe ich den typischen Nasenschatten
Gekränkter Semiten.
Ich sehe die Form der Dinge in ihrem wesentlichen Sinn
Und das macht mich groß und einzigartig,
Im Gegensatz zu euch, die ihr, meine Damen und Herren, verzeiht,
Ein Gedicht eines Idioten seid, auf einem Vervielfältiger abgezogen.
Ein Gedicht eines Idioten seid, auf einem Vervielfältiger abgezogen.
Ich habe einen ziemlich steifen Hals
Und deshalb lebe ich noch,
Weil Politik für mich
Spülwasser in Kristall ist.
Mein Verstand ist hart wie Ellbogen,
Also tretet mich nicht dafür,
Dass Revolution für mich rote Fingernägel sind.
Ich bin empfindlich wie eine Membran,
Daher abends und morgens
Zittere ich wie eine Milz, aus einem Aal gerissen.
Ich fürchte den Untergang der Welt,
Also zur Stimmungsaufhellung,
Schreie ich wie ein Kind,
Das in einem dunklen Zimmer eingesperrt ist.
Ich, mehr noch als ihr,
Ersticke und würge.
Ich, öfter noch als ihr,
Will nicht leben, aber muss.
Aber anfassen lasse ich mich von niemandem
Und deshalb
Werde ich, wenn es nötig ist, selbst
Der Welt den Witkacy nehmen.