Alfabet - Putak перевод на немецкий

Alfabet

اسممو ولش بزا نگم
فقط خون دخترانه ای هست توی رگم
یه تصادف با یه مرد باعث شد فک کنم همه مردامون بدن
کلی زخم روی دست جراحت سنگین دماغ شکسته
ولش خلاصه دانشگاه قبول شدم دم خدا گرم که همیشه هستش
دانشگاه دور بود از شهرمون پول آزاد نبود تو جیب مردمون
مردمون کی بود پدر خوبمون پدرخوبمون مهربونمون
پدر راضی نبود از شهر برم میگفت بیخیال درس شو مرگه من
پدری که به دخترش اعتماد نداره وای به حال آینده و مرده من
یه مشت مرد هوس باز چرا ما زنا شدیم اینجا خطرناک
ایراد از ریشه است ما این کاره نیستیم زیپتو بالا بکش
میرمو میرمو میرمو میرم از این شهری که توش یه غریبم
میرمو میرمو میرمو دیدم یه جایی که آدماش بی فریبن
سیرمو سیرمو سیرمو سیرم از این زندگی که کرده پیرم
دیگه هم بر نمیگردمو هیچ وقت این مسیرو نمیام بی شک

خلاصه دختر رفت دختره یکی یدونه
مادرو بوسید از زیر قرآن رد شد قصد کرد به تَرک خونه
گذشتِ زمانو نگید سریع
دو ترم گذشت عمرش چه زود پرید
این دختره که بعد از اون تصادف متنفر از هرچی مرد شد عاشق شده بود
ولی نمیتونست بره جلو چون غرورش مانع شده بود
فحش میداد به زمانو زمونه انگار همه دردا سمت اونه
دخترک ولی نمیدونست پسرک هم از اون ور عاشق اونه
این دوتا به هم رسیدن عاشق دوتا کفتر
کلی خاطرات داشتن جمع ببندی به اندازه شیش تا دفتر
دوئه به علاوه شیش هشت ماهی گذشت
هر روزشون خنده هر روزشون جشن
نه فکر فردا ها بودن نه فکر دیروزو قبلنایی که گذشت
زندگی ترو تازه یه شروعی خوشو ساده
عشقشونو به چشم میدیدن
زمینو بهشت میدیدن
بعضی وقتا انقد میخندیدن گاهی به قسمت بدِ سرنوشت
میرمو میرمو میرمو میرم از این شهری که توش یه غریبم
میرمو میرمو میرمو دیدم یه جایی که آدماش بی فریبن
سیرمو سیرمو سیرمو سیرم از این زندگی که کرده پیرم
دیگه هم بر نمیگردمو هیچ وقت این مسیرو نمیام بی شک
نمیدیدن توهم زشتی رو کمبود
همه بهشون میگفت لیلیو مجنون قرار شد ازدواج بکنن
حلقه واسه خودشون انتخاب بکنن دوستایه پسرک از فرصت استفاده کردن
از دختر خواستن اجازه ی آخرین سفرِ مرخصیشونو بده بهشون رخصت
دخترک که نه نمیتونست بگه گفت برید خوش باشید
قرار بودبعد سفر ازدواج کنن الهی چقد ذوق داشتی
هروز زنگ هروز تماس حس دلتنگیش انگشت نماست
گفت دارم میام خونه عشقم دخترک گفت قدمت رویه چشمم
دیگه تا الان باید میرسید نگرانم چرا زنگ نزد یه حسی توم بَده
چشام پره اشک کم کم دیگه ساعت داره میشه هشت
تلفن زنگ خورد کی میتونه باشه
خدا فقط خبرایه خوشی باش باشه
"داداشمو حلال کن چون دیگه نمیتونه باهات باشه
وقتی از سفر برمیگشت عاشق یکی دیگه شد انگاری
اسم معشوقشم فرشته است ولی از نوع عزرائیل

Alphabet

Vergiss meinen Namen, lass ihn uns nicht sagen
Nur Mädchenblut ist in meinen Adern
Ein Unfall mit einem Mann ließ mich denken, alle unsere Männer seien schlecht
Viele Wunden an der Hand, schwere Verletzung, gebrochene Nase
Egal, jedenfalls wurde ich an der Uni angenommen, Gott sei Dank, der immer da ist
Die Universität war weit weg von unserer Stadt, kein freies Geld in den Taschen unserer Leute
Wer waren unsere Leute? Unser guter Vater, unser guter Vater, unser lieber Vater
Vater war nicht einverstanden, dass ich die Stadt verlasse, er sagte: Vergiss das Studium, bei meinem Tod
Ein Vater, der seiner Tochter nicht vertraut, wehe der Zukunft und meinem Mann
Eine Handvoll lüsterner Männer, warum sind wir Frauen hier zur Gefahr geworden?
Der Fehler liegt an der Wurzel, wir sind nicht so, zieh deinen Reißverschluss hoch
Ich gehe und gehe und gehe und gehe von dieser Stadt, in der ich fremd bin
Ich gehe und gehe und gehe und sah einen Ort, dessen Menschen ohne Trug sind
Ich bin satt und satt und satt und satt dieses Lebens, das mich alt gemacht hat
Ich werde auch nie zurückkehren und diesen Weg ganz sicher nicht mehr gehen

Jedenfalls ging das Mädchen, das einzige Mädchen
Küsste die Mutter, ging unter dem Koran hindurch, beschloss, das Haus zu verlassen
Sagt nicht, die Zeit vergeht schnell
Zwei Semester vergingen, ihr Leben flog so schnell vorbei
Dieses Mädchen, das nach diesem Unfall jeden Mann hasste, hatte sich verliebt
Aber sie konnte nicht den ersten Schritt machen, weil ihr Stolz sie daran hinderte
Sie fluchte über Zeit und Schicksal, als ob alle Schmerzen auf sie zukämen
Aber das Mädchen wusste nicht, dass der Junge von der anderen Seite auch in sie verliebt war
Diese beiden fanden zueinander, verliebt wie zwei Tauben
Sie hatten viele Erinnerungen, zusammengefasst füllten sie sechs Notizbücher
Zwei plus sechs ergibt acht Monate, die vergingen
Jeder ihrer Tage war Lachen, jeder ihrer Tage ein Fest
Sie dachten weder an morgen noch an gestern und die Vergangenheit, die vergangen war
Das Leben war frisch und neu, ein glücklicher und einfacher Anfang
Sie sahen ihre Liebe mit eigenen Augen
Sie sahen die Erde als Paradies
Manchmal lachten sie so sehr, manchmal über den schlechten Teil des Schicksals
Ich gehe und gehe und gehe und gehe von dieser Stadt, in der ich fremd bin
Ich gehe und gehe und gehe und sah einen Ort, dessen Menschen ohne Trug sind
Ich bin satt und satt und satt und satt dieses Lebens, das mich alt gemacht hat
Ich werde auch nie zurückkehren und diesen Weg ganz sicher nicht mehr gehen
Sie sahen keine Hässlichkeit oder Mangel
Alle nannten sie Layla und Majnun, sie beschlossen zu heiraten
Sie wollten Ringe füreinander auswählen. Die Freunde des Jungen nutzten die Gelegenheit
Baten das Mädchen, ihnen die Erlaubnis für ihre letzte Reise zu geben.
Das Mädchen konnte nicht nein sagen, sagte: Geht und habt Spaß
Sie sollten nach der Reise heiraten, oh Gott, wie aufgeregt du warst
Jeden Tag ein Anruf, jeden Tag Kontakt, ihr Gefühl der Sehnsucht war offensichtlich
Er sagte: Ich komme nach Hause, meine Liebe. Das Mädchen sagte: Deine Schritte auf meinen Augen (Herzlich willkommen)
Er hätte schon längst da sein sollen, ich mache mir Sorgen, warum hat er nicht angerufen, ich habe ein schlechtes Gefühl
Meine Augen sind voller Tränen, langsam wird es acht Uhr
Das Telefon klingelte, wer kann das sein?
Gott, lass es nur gute Nachrichten sein, bitte
"Verzeih meinem Bruder, denn er kann nicht mehr bei dir sein
Als er von der Reise zurückkam, verliebte er sich wohl in eine andere
Der Name seiner Geliebten ist auch Engel, aber vom Typ Azrael (Engel des Todes)"