Текст песни Straten Van Antwerpen - Pepe

In de straten van Antwerpen...
Hier ben ik geboren, hier ben ik getogen
Mijn stad is naar de kloten
Maar 'k ben trots om te lopen
In de straten van Antwerpen Ronde te lopen in een buurt waar hopeloze
In hoop en dromen niet geloven
Mensen beroven en coke smoren
Meeste gasten die ik ken zijn levensziek
Zien geen toekomst in hun leven
Daarom zijn ze depressief
En de flikken patrouilleren, zitten te controleren
Rijden constant voor bij om ons te demoraliseren
Honderden jonge gasten zijn hun longen vol me rook aant paffen
Kop vol miserie zorgt voor zelfmoordgedachten
Mannen lachen zelfs nimeer, nat is het weer
Donkere wolken boven Antwerpen zorgen voor een rare sfeer
Negativiteit zweeft in de lucht die gij in ademt
En infecteert u hersens tot gij nimeer sober nadenkt
Gij benadert weer een dieptepunt
Zit ge in een diepe put
Als een zielig kut te roepen
Maar niemand die bied u hulp
Ogen open hou u rug tegen de muur
Overlevings van de sterkste is de regel in de buurt want
Kom uit de buurt waar mensen gene fok geven
En waar jaloerse mannen zich constant opsteken
De buurt waar de meeste mensen van den dop leven
Louche zaken maken zolang da da maar iets oplevert
Mijn realiteit ver van een illusie
Meisje belanden in de prostitutie
Jonge gasten zitten op de bank te spliffen
Want da doen ze liever dan heel den dag in de klas te zitten
Ze zeggen mijn enigste zorg is geld pakken (money)
Werk is geen optie (money) Daarom pakskes verpatse (money)
En voor de duidelijkheid, ik leef ni in de ghetto
Maar ouders van de kleine kids zijn verslaafd aan de hero
Dees is de reden waarom da ik zo heftig ben
Junkies steken zonder te twijfelen voor dertig cent
Het is ni deftig en de flikken zitten maar te kijken
Rond te rijden, beide vingers naar de autoriteiten
Motherfuckers...
(Refrein)
Hustlers, dealers, hoeren, dieven
Alles is te zien en te vinden
In de straten van Antwerpen Hier ben ik geboren, hier ben ik getogen
Mijn stad is naar de kloten
Maar 'k ben trots om te lopen
In de straten van Antwerpen Twintig zestig is de buurt da ik represent
Attitude op zijn ruwste, fuck wa da ge zegt of denkt
Want als kleine jongen spelen kost mij ni schelen
Ik zat te crapuleren, int stad gaan stelen me criminelen
Maar ik heb nog nooit ni de bak gezien
Terwijl da'k weet dak voor sommige feiten de bak verdien
Heb mijn lessen geleerd, twas ni altijd simpel
De vrienden die k'ik had waren ni altijd zinvol
Ik was jong en dom had een grote mond
Was onverantwoordelijk, toen in de tijd was alles mogelijk
Maar nu ist anders, ik ben gegroeid
Ik hoef nimeer te lopen wanneer de sirene loeit!
Hustlers, dealers, hoeren, dieven
Alles is te zien en te vinden
In de straten van Antwerpen