Текст и перевод песни Sagopa Kajmer - Karartma Geceleri

Karartma Geceleri

hayat toz pembe kimine göre yaşamak
boşuna gitmesede hoşuna yaşamak zorunda kader
ölmüş ahların daha yolun başında taşı
aşı bana taşı bağrına basana sevgiden uzak
duygular düğümlenince sevginin bittiği
yerde avunmak imkansız olur sokaklar gerçeklerin
albümü her günü beyaz bir sayfa yazılmayı
bekliyen gördüklerin her zaman siyah tonunda
sefalet içinde yaşayanlar ve onları ezip
geçenler yaşı daha beş dilenir yeri belliği değil
kimi hasta lösemi kimi pençesinde daha
beteri el arabalarıyla seyyar satıcılar yağmurun
altında sabaha kadar kıt kanaat evine bir
lokma ekmek götürmek için mücadele etmekte
kimisinin sıcak yattığı bir parkın sapa
köşesinde ıslak ve çürük tahta bankı okumuş
gazeteler bahtaniyesi belki tek dostu şarap ama onun hali harap.
gece bile örtemez sokakların derdini çeken
bilir ancak karanlık sokak geceleri günü dünü
tutmasada yaşamak zorundadır
karanlık soğuk ve yalnız karartma geceleri.
gece bile örtemez sokakların derdini çeken
bilir ancak karanlık sokak geceleri günü dünü
tutmasada yaşamak zorundadır
karanlık soğuk ve yalnız karartma geceleri.
sagopa kajmer:
kapat gözlerini düşün sokakları binlerce insan
yürüyor ve bakıyor etrafına sen ve ben yabancı
dünyalarda yaşayan kardeşleriz selam
yok burada yalnız gözler konuşur yürürsün
kaldırımlar üzerinde binlerce yabancı kim
olduğunu sorarsın kendine burada işim ney
birden bire iki minik yaklaşır yanına
düşünürsün ne insanlar var bu koca dünyada diye düşüne
düşüne yoluna devam edersin ve o anda
köşe başında oturan bir ana elinde yavrusuyla
oturmuş soğuk taşlara gözleri kapalı
yavrucak kendi dünyasında insan sesleri yükselelir
caddelerden ve sen sessiz adımlarla onlarla
birlikte yürüyen beden bedenine güç veren
hayat paranoyak olmuş sana bana sonsuz tabiat

Blackout Nights

Life is rose-colored for some, they say
Even if it's wasted, fate forces you to enjoy it
The burden of dead sighs, carried at the beginning of the path
Love, distant from love, a burden to the one who embraces me
When feelings are knotted, where love ends
Consolation becomes impossible, the streets are an album of realities
Every day a blank page, waiting to be written
What you see is always in shades of black
Those who live in misery and those who trample them
Five years old, begging, not knowing where
Some with leukemia, some with something worse
Street vendors with carts, under the rain
Until morning, barely making ends meet, to bring a morsel of bread home
Struggling to survive
On the secluded corner of a park where some sleep warm
A wet and rotten wooden bench, read newspapers his blanket
Wine his only friend, but his state is ruined.
Even the night can't hide the pain of the streets
Only the one who suffers knows, dark street nights
Even if yesterday doesn't hold today, one must live
Dark, cold, and lonely blackout nights.
Even the night can't hide the pain of the streets
Only the one who suffers knows, dark street nights
Even if yesterday doesn't hold today, one must live
Dark, cold, and lonely blackout nights.
Sagopa Kajmer:
Close your eyes, imagine the streets, thousands of people
Walking and looking around, you and I, strangers
Siblings living in different worlds, no greetings here
Only eyes speak, you walk
On the sidewalks, thousands of strangers, you ask yourself who
You are, what your purpose is here
Suddenly, two little ones approach you
You think, what kind of people exist in this vast world, you think and think
You continue on your way, and at that moment
A mother sits at the corner, her child in her arms
Sitting on the cold stones, eyes closed
The little one in their own world, human voices rise
From the streets, and you, with silent steps, with them
A body walking, giving strength to body
Life has become paranoid, to you, to me, the infinite nature