Текст песни Karartma Geceleri - Sagopa Kajmer

hayat toz pembe kimine göre yaşamak
boşuna gitmesede hoşuna yaşamak zorunda kader
ölmüş ahların daha yolun başında taşı
aşı bana taşı bağrına basana sevgiden uzak
duygular düğümlenince sevginin bittiği
yerde avunmak imkansız olur sokaklar gerçeklerin
albümü her günü beyaz bir sayfa yazılmayı
bekliyen gördüklerin her zaman siyah tonunda
sefalet içinde yaşayanlar ve onları ezip
geçenler yaşı daha beş dilenir yeri belliği değil
kimi hasta lösemi kimi pençesinde daha
beteri el arabalarıyla seyyar satıcılar yağmurun
altında sabaha kadar kıt kanaat evine bir
lokma ekmek götürmek için mücadele etmekte
kimisinin sıcak yattığı bir parkın sapa
köşesinde ıslak ve çürük tahta bankı okumuş
gazeteler bahtaniyesi belki tek dostu şarap ama onun hali harap.
gece bile örtemez sokakların derdini çeken
bilir ancak karanlık sokak geceleri günü dünü
tutmasada yaşamak zorundadır
karanlık soğuk ve yalnız karartma geceleri.
gece bile örtemez sokakların derdini çeken
bilir ancak karanlık sokak geceleri günü dünü
tutmasada yaşamak zorundadır
karanlık soğuk ve yalnız karartma geceleri.
sagopa kajmer:
kapat gözlerini düşün sokakları binlerce insan
yürüyor ve bakıyor etrafına sen ve ben yabancı
dünyalarda yaşayan kardeşleriz selam
yok burada yalnız gözler konuşur yürürsün
kaldırımlar üzerinde binlerce yabancı kim
olduğunu sorarsın kendine burada işim ney
birden bire iki minik yaklaşır yanına
düşünürsün ne insanlar var bu koca dünyada diye düşüne
düşüne yoluna devam edersin ve o anda
köşe başında oturan bir ana elinde yavrusuyla
oturmuş soğuk taşlara gözleri kapalı
yavrucak kendi dünyasında insan sesleri yükselelir
caddelerden ve sen sessiz adımlarla onlarla
birlikte yürüyen beden bedenine güç veren
hayat paranoyak olmuş sana bana sonsuz tabiat