Текст песни Mano Natarsoon - Sattar

به من از روزهای كوتاه ، شبای سرد زمستون
زوزه ی سگ های ويلون ، شب خلوت خيابون
زير سقفای شكسته ، رگ تند باد و بارون
گنجه های پر ز هيچی ، حسرت يه لقمه ی نون
بگو بگو با همیم ، ولی از دوريت نگو
منو نترسون
منو نترسون
منو نترسون
بگو بگو با همیم ، ولی از دوریت نگو
منو نترسون
منو نترسون
منو نترسون
به من از سرفه ی برگا ، سينه ی زخمی پاييز
ترس گنجشكای عاشق ، از مترسک های جاليز
سر موندن و نرفتن ، بوته با گلاش گلاويز
پُرِ پَرهای شكسته ست ، قفسای زرد پاييز
بگو بگو با همیم ، ولی از دوريت نگو
منو نترسون
منو نترسون
منو نترسون
بگو بگو با همیم ، ولی از دوریت نگو
منو نترسون
منو نترسون
منو نترسون
به من از دستای تب دار ، لبای تناس بسته
روی ریگ داغ دویدن ، با پای زخمی و خسته
ديدن مردی كه زير سايه ی خودش نشسته
با همه آوارگی هاش ، دل به موندن تو بسته
بگو بگو با همیم ، ولی از دوريت نگو
منو نترسون
منو نترسون
منو نترسون
بگو بگو با همیم ، ولی از دوریت نگو
منو نترسون
منو نترسون
منو نترسون
کسی كه می پندارد
تمام ميوه ها زمانی می رسند
كه توت فرنگی از انگور هيچ نمی داند