Shabgard - Saye перевод на немецкий

Shabgard

باز رسیده فصل پرواز
سر اومد صبر ابرا
فرار کنیم از دست سرما
همه چی عوض شه ظرف چند ماه

پر زدن بات دل خوشیمه با اینکه از هم دل خوریم
کافیه همه چیو بسپری بهم
بیا آسمونو باهم دیگه متر کنیم
اصلا مهم نیست که حسم چیه
دیگه از غروب دیدن چشمم سیره
پلکم می ره رو هم سیقل می ده
روز به خودم می گم
کِی شب می شه؟
چند متره سقف آسمون؟
غرق شدم تو بحر دنیا
انگار شده بسته راه نور
دارم میرم به سمت مرداب

هر وری من رفتم اون هم بود، پر زد با من
از ترس روز دیگه مجبور شدم که شبگرد باشم
سردم شدش که گرمم کنه، اون تب کرد واسم
هذیون می گفت که عادت دارم من به از دست دادن

باز خورشید رفته توی ماه
مثل آرامش قبل طوفان
آرومم مثل مرگ تو خواب
تو ارتفام شده بسته گوشام
بهش گفتم از مردن نترس
اونایی که ترسیدن، مردن همه شون
قول دادم به خودم فرصت ندم
ولی یاد گرفته دشمن اَزمون
جا موندیم از قافله باز
رو خورشید افتاده سایه ی ماه
مقصد چیه؟
من عاشق رام
این مردم اومدن واسه شکار
نقطه ی اشتراک سقوط و پرواز، از ارتفاع پریدن بود
فرقی نداره واسم سکوت و فریاد
مثل سرخ پوستی که قبیلش سوخت

هر وری من رفتم اون هم بود، پر زد با من
از ترس روز دیگه مجبور شدم که شبگرد باشم
سردم شده ش که گرمم کنه، اون تب کرد واسه م
هذیون می گفت که عادت دارم من به از دست دادن

فرق داره ما زاویه دیدمون
ساکنیم تو حاشیه، بی نشون
یاد گرفتیم دل نبندیم
هرکی ام بات باشه می ره زود
انگار از قدرت برکنار شی
هیچی تو دنیا دست ما نیست
آسمون هم جای ما نبود
همیشه تو این صحنه باختیم
انگار تو آسمون لکه ی ننگیم
بچه ی قدیم بزرگ شده
باس همه چی رو درست کنه
جلو دارش هیچی نی
بود جلوش خودش
سقوط توی دریای مرفین
جنازه م میوفته تو کدوم ساحل؟
رفت تو تنم سرمای خورشید
هر طلوعی، غروب داره

هر وری من رفتم اون هم بود، پر زد با من
از ترس روز دیگه مجبور شدم که شبگرد باشم
سردم شدش که گرمم کنه، اون تب کرد واسم
هذیون می گفت که عادت دارم من به از دست دادن

Nachtwandler

Wieder ist die Zeit des Fliegens gekommen
Die Geduld der Wolken ist zu Ende
Lass uns vor der Kälte fliehen
Alles ändert sich in wenigen Monaten

Mit dir zu fliegen ist mein Glück, obwohl wir uns uneinig sind
Es reicht, wenn du alles mir überlässt
Komm, lass uns den Himmel gemeinsam vermessen
Es ist egal, wie ich mich fühle
Ich bin es leid, den Sonnenuntergang zu sehen
Meine Augenlider fallen zu und polieren
Jeden Tag frage ich mich
Wann wird es Nacht?
Wie viele Meter hoch ist der Himmel?
Ich bin im Meer der Welt versunken
Als ob der Weg des Lichts versperrt wäre
Ich gehe in Richtung Sumpf

Wohin ich auch ging, sie war dabei, flog mit mir
Aus Angst vor dem Tag wurde ich gezwungen, ein Nachtwandler zu sein
Mir wurde kalt, damit sie mich wärmt, bekam sie Fieber für mich
Sie redete im Delirium, dass ich es gewohnt bin, zu verlieren

Wieder ist die Sonne im Mond verschwunden
Wie die Ruhe vor dem Sturm
Ich bin ruhig wie der Tod im Schlaf
In der Höhe sind meine Ohren verschlossen
Ich sagte ihr, sie solle keine Angst vor dem Sterben haben
Diejenigen, die Angst hatten, sind alle gestorben
Ich versprach mir, keine Gelegenheit zu verpassen
Aber der Feind hat von uns gelernt
Wir sind wieder von der Karawane abgekommen
Auf die Sonne fällt der Schatten des Mondes
Was ist das Ziel?
Ich liebe den Weg
Diese Leute sind zur Jagd gekommen
Der gemeinsame Punkt von Sturz und Flug war das Springen aus der Höhe
Für mich macht es keinen Unterschied zwischen Schweigen und Schreien
Wie ein Indianer, dessen Stamm verbrannt ist

Wohin ich auch ging, sie war dabei, flog mit mir
Aus Angst vor dem Tag wurde ich gezwungen, ein Nachtwandler zu sein
Mir wurde kalt, damit sie mich wärmt, bekam sie Fieber für mich
Sie redete im Delirium, dass ich es gewohnt bin, zu verlieren

Unsere Perspektiven sind unterschiedlich
Wir leben am Rande, ohne Zeichen
Wir haben gelernt, uns nicht zu binden
Wer auch immer bei dir ist, geht bald
Als ob du deiner Macht enthoben wärst
Nichts in der Welt liegt in unserer Hand
Der Himmel war auch nicht unser Platz
Wir haben in dieser Szene immer verloren
Als ob wir ein Schandfleck am Himmel wären
Das Kind von damals ist erwachsen geworden
Ich muss alles in Ordnung bringen
Nichts kann mich aufhalten
Vor mir war nur ich selbst
Sturz in das Meer aus Morphin
An welchem Strand wird meine Leiche landen?
Die Kälte der Sonne drang in mich ein
Jeder Sonnenaufgang hat einen Sonnenuntergang

Wohin ich auch ging, sie war dabei, flog mit mir
Aus Angst vor dem Tag wurde ich gezwungen, ein Nachtwandler zu sein
Mir wurde kalt, damit sie mich wärmt, bekam sie Fieber für mich
Sie redete im Delirium, dass ich es gewohnt bin, zu verlieren