Текст и перевод песни Siirbaz feat. Necip Mahfuz - Sürgün

Sürgün

Ben bu kasketi başımdan hiç çıkarmamıştım
Sükunet sessiz gelip, omzunda nifak taşırdı
Biraz şaşırdım, sonra geçti yoluma baktım
Saklanan tüm gerçekler sonuna kadar korunamazdı

Dedim ki: "Kaderi yazan, bu tanrı mı?"
Anlar öyle birikti, yıl oldu utandığım
Bunaldığım zamanların sonuydu, üzülmedim
Aklım ipini suya salmış ol bu sanrının

Usanmışım ben, dört yanım pas ve kir
Kastedilmiş her ne varsa yalanlandı bildiğim
Bu pisliğin içindeyim, kalktı yakalarım
Susmadıkça diklendim, kaçtığında yakaladım

Bu sonbahar aldı benden iliklerimi
Artık her ne varsa boşluk oldu, saymadım söylediklerini
Dik tepenin zirvesiydik sonra düştük en dibine
Öylesine konuşmuştum, gelenler gitti bile

Kırk yılın başıydı, boynumda idam ipleri
Kabullendim olmadı, hayat inkar istedi
Zift tadında rüyalardı toplayıp da derdiğim
Varımı yoğumu aldın elden, ne vardı verdiğin?

El insaf dedim, kudretiyle terledin
Çıkışa ne zaman yürüyor olsam ayaklarımı kilitledin
Bu nasıl insafsızlık, bu nasıl zulümdür?
Yıllar oldu uykudayım, kabusum bitmedi

Cihandan haberdarım, son yıllarda keşmekeşte
Sandım her zaman ben doğru şıkkı seçmek elde
Olmayınca olmuyo, silahlarımı teslim ettim
Sustum en sonunda ben de meczupluğa terfi ettim

Feza biraz suratsız şu günlerde
Gel bu tastan iç, özgür ol rüzgarlar esmedikçe
Bu yolun sonundayız, karanlığın dibindeyiz
Bu sürgünün yok biteceği

Exile

I have never taken this cap off my head
Silence would come quietly, bearing treachery on its shoulder
I got slightly surprised, then moved on and looked at my way
All the hidden truths could not be protected until the end

I said: "Who writes destiny, this God?"
Moments accumulated like that, and I became ashamed after a year
Those were the end of the times I felt depressed, I didn't get sad
My mind had cast its fishing line into the water of this delusion

I am tired, I am covered in rust and dirt
All the intended things decayed from what I knew
I am in this filth, my collars raised
I stood up as I did not keep quiet, and I caught it as it ran away

This autumn took my bone marrows from me
Now all that exists became empty, I did not count the things said
We were at the peak of a steep hill then fell to the bottom
I had spoken just like that, and those who came left

It was the first time in forty years, with death ropes around my neck
I accepted but it did not happen, life wanted denial
Those were tar-flavored dreams which I collected and made my worry
You took all I had, what did you give?

Show me mercy, I told it, with all its power it sweated
Every time I walked towards freedom, you locked my legs
How is this mercilessness, how is this cruelty?
I have been sleeping for years, my nightmare did not end

I am aware of the world, it is in chaos in recent years
I have always thought that choosing the right option is in my hands
When it does not happen, it just does not, I surrendered my weapons
I finally kept quiet, and I was promoted to madness

Space is a bit sullen these days
Come on, drink from this bowl, be free as the winds do not blow
This is the end of this path, we are in the depths of darkness
This exile has no end.