Текст песни Sürgün - Şiirbaz , Necip Mahfuz

Ben bu kasketi başımdan hiç çıkarmamıştım
Sükunet sessiz gelip, omzunda nifak taşırdı
Biraz şaşırdım, sonra geçti yoluma baktım
Saklanan tüm gerçekler sonuna kadar korunamazdı

Dedim ki: "Kaderi yazan, bu tanrı mı?"
Anlar öyle birikti, yıl oldu utandığım
Bunaldığım zamanların sonuydu, üzülmedim
Aklım ipini suya salmış ol bu sanrının

Usanmışım ben, dört yanım pas ve kir
Kastedilmiş her ne varsa yalanlandı bildiğim
Bu pisliğin içindeyim, kalktı yakalarım
Susmadıkça diklendim, kaçtığında yakaladım

Bu sonbahar aldı benden iliklerimi
Artık her ne varsa boşluk oldu, saymadım söylediklerini
Dik tepenin zirvesiydik sonra düştük en dibine
Öylesine konuşmuştum, gelenler gitti bile

Kırk yılın başıydı, boynumda idam ipleri
Kabullendim olmadı, hayat inkar istedi
Zift tadında rüyalardı toplayıp da derdiğim
Varımı yoğumu aldın elden, ne vardı verdiğin?

El insaf dedim, kudretiyle terledin
Çıkışa ne zaman yürüyor olsam ayaklarımı kilitledin
Bu nasıl insafsızlık, bu nasıl zulümdür?
Yıllar oldu uykudayım, kabusum bitmedi

Cihandan haberdarım, son yıllarda keşmekeşte
Sandım her zaman ben doğru şıkkı seçmek elde
Olmayınca olmuyo, silahlarımı teslim ettim
Sustum en sonunda ben de meczupluğa terfi ettim

Feza biraz suratsız şu günlerde
Gel bu tastan iç, özgür ol rüzgarlar esmedikçe
Bu yolun sonundayız, karanlığın dibindeyiz
Bu sürgünün yok biteceği