W Żółtych Płomieniach Liści - Skaldowie , Łucja Prus перевод на русский

W Żółtych Płomieniach Liści

W żółtych płomieniach liści brzoza dopala się ślicznie
Grudzień ucieka za grudniem, styczeń mi stuka za styczniem
Wśród ptaków wielkie poruszenie, ci odlatują, ci zostają
Na łące stoją jak na scenie, czy też przeżyją, czy dotrwają

I ja żegnałam nieraz kogo i powracałam już nie taka
Choć na mej ręce lśniła srogo obrączka srebrna jak u ptaka
I ja żegnałam nieraz kogo, za chmurą, za górą, za drogą
I ja żegnałam nieraz kogo, i ja żegnałam nieraz

Gęsi już wszystkie po wyroku, nie doczekają się kolędy
Ucięte głowy ze łzą w oku zwiędną jak kwiaty, które zwiędły
Dziś jeszcze gęsi kroczą ku mnie w ostatnim sennym kontredansie
Jak tłuste księżne, które dumnie witały przewrót, kiedy stał się

I ja witałam nieraz kogo, chociaż paliły wstydem skronie
I powierzałam Panu Bogu to, co w pamięci jeszcze płonie
I ja witałam nieraz kogo, za chmurą, za górą, za drogą
I ja witałam nieraz kogo i ja witałam nieraz

Ognisko palą na polanie, w nim liszka przez pomyłkę gore
A razem z liszką, drogi Panie, me serce biedne, ciężko chore
Lecz nie rozczulaj się nad sercem, na cóż mi kwiaty, pomarańcze
Ja jeszcze z wiosną się rozkręcę, ja jeszcze z wiosną się roztańczę

I ja żegnałem nieraz kogo i powracałem już nie taki
Choć na mej ręce lśniła srogo obrączka jaką noszą ptaki
I ty żegnałeś nieraz kogo, za chmurą, za górą, za drogą
I ty żegnałeś nieraz kogo i ty żegnałeś nieraz

В жёлтых пламенах листьев

В жёлтых пламенах листьев берёза догорает так красиво
Декабрь бежит за декабрём, январь стучится за январём
Среди птиц большое волнение, те улетают, те остаются
На лугу стоят, как на сцене, выживут ли, доживут ли

И я прощалась не раз с кем-то и возвращалась уже не такой
Хоть на моей руке сияло сурово кольцо серебряное, как у птицы
И я прощалась не раз с кем-то, за облаком, за горой, за дорогой
И я прощалась не раз с кем-то, и я прощалась не раз

Гуси уже все по приговору, не дождутся коляды
Отрубленные головы со слезой в глазах завянут, как цветы, что завяли
Сегодня ещё гуси идут ко мне в последнем сонном контрдансе
Как жирные княгини, что гордо встречали переворот, когда он случился

И я встречала не раз кого-то, хоть горели стыдом виски
И доверяла Господу Богу то, что в памяти ещё горит
И я встречала не раз кого-то, за облаком, за горой, за дорогой
И я встречала не раз кого-то, и я встречала не раз

Костёр горит на поляне, в нём лисичка по ошибке горит
А вместе с лисичкой, дорогой мой, моё сердце бедное, тяжко больное
Но не жалей моё сердце, зачем мне цветы, апельсины
Я ещё с весной развернусь, я ещё с весной закружусь в танце

И я прощался не раз с кем-то и возвращался уже не таким
Хоть на моей руке сияло сурово кольцо, какое носят птицы
И ты прощался не раз с кем-то, за облаком, за горой, за дорогой
И ты прощался не раз с кем-то, и ты прощался не раз