Текст и перевод песни Skálmöld - Niflheimur

Niflheimur

Sem vetur konungur í klakahelli,
út liðast Níðhöggur á Nábítsvelli.
Hrímþursar fylgja með á svörtu svelli.

Blikandi norðurljós á Niflheimsþaki,
þrúgandi þögnin heldur traustataki.
Já, hér er ekkert nema kyrrð og klaki.

Þennan stað hýsir þjáningin,
þursarnir vísast kaldir.
Heimurinn frýs við himininn,
Hér sefur ís um aldir.

Þursarnir væla meðan vindar gnauða
Og rokið skilur eftir skika auða.
Ísinn er sprunginn og hann spúir dauða.

Sofðu. Sofðu.

Í lofti þokkafullar þokuslæður.
Hér er það ísinn sem að ríkjum ræður.
Hér deyja mennirnir og Múspellsbræður.

Sofðu. Sofðu.

Nýr dagur rís.
Hér sefur ís.

Niflheimahliðin, þar fordæmdur fer.
Dagur er risinn en dimmt hvar sem er.
Dóttir mín litla, hvað gerði ég þér?

Þá gýs úr Hvergelmi með ógn og ótta
Og þar með leggja allir lífs á flótta.
Það birtir ekki Nifls- á milli nótta.

Sofðu. Sofðu.

Þar svífur vætturin á vængjum þöndum.
Við erum fönguð þar sem fátæk stöndum
Og bundin kyrfilega klakaböndum.

Sofðu. Sofðu.

Nýr dagur rís.
Hér sefur ís.

Léttir það varð þegar dóttir mín dó,
Sofðu sem fastast og finndu þér ró,
Faðmur minn verndar frá kulda og snjó.

The Land of the Dead

I venture like a cold king,
Serpent gnaws at the roots of Yggdrasil.
Frost giants accompany me on the dark plain.

Shimmering northern lights dance o’er Hel’s roof,
Eerie silence pervades like a mournful reproof.
There’s nothing here save stillness—a solitary spoof.

This land embodies eternal suffering,
Giants forever bound by cold’s sting.
The world freezes under the sky,
Here ice shall slumber eternally.

Giants wail as fierce winds buffet,
Mist leaving desolation in its wake, nothing left.
Ice cracks and spews forth death’s cruel draught.

Sleep. Sleep.

Up in the air, layered clouds so full of grace,
Ice reigns supreme in this desolate space.
Here mortals perish and demons embrace.

Sleep. Sleep.

A new day rises.
Here ice lies.

The gates of Niflheim, where the damned tread,
Day breaks, yet darkness lingers overhead.
My little daughter, what have I done?

Then Hvergelmir roars with terror and dread,
All life flees as fear strikes like a ton of lead.
Not a glimmer of hope in this realm of the dead.

Sleep. Sleep.

Spectres flutter on silent wings,
We’re trapped in poverty, no respite it brings.
Bound tightly in shackles, fate’s cruel stings.

Sleep. Sleep.

A new day rises.
Here ice lies.

Relief came at last when my daughter died,
Sleep soundly now, knowing peace will abide,
My embrace will protect you, against cold you’ll confide.