Текст песни Niemandsland - Stef Bos

De blauwe aders
Stromen langs haar slapen
Naar beneden
En verdwijnen
Naast haar ogen
In het niets

In gezelschap
Is ze altijd wat afwezig
Ze is zo mooi
Als ze zwijgend denkt
Aan iets

Ik heb geen leven
Om een leven mee te delen
Ik ben geen grond
Waarop een toekomst wordt gebouwd
De liefde volgt zo vaak
De weg van de seizoenen
En het einde
Van het jaar is meestal koud

Deze afstand
Is zo mooi
En onverklaarbaar
Er is nog niets gezegd
Er is nog geen verwijt
Ik laat het niemandsland
In alle stilte rusten
En zoek het slagveld
In de woorden die ik schrijf

Maar als woorden
Bruggen bouwen
Zal ik zwijgen, want
Met een brug
Verdwijnt de mythe
Van de overkant