Текст и перевод песни Sława Przybylska - Aleksiej Sergiejewicz Puszkin

Aleksiej Sergiejewicz Puszkin

Co było, nie wróci - szaty rozdzierać by próżno
Cóż, każda epoka ma własny porządek i ład
A przecież mi żal, że tu w drzwiach nie pojawi się Puszkin
Tak dobrze by dziś choć na kwadrans na koniak z nim wpaść
A przecież mi żal, że tu w drzwiach nie pojawi się Puszkin
Tak dobrze by dziś choć na kwadrans na koniak z nim wpaść

Dziś już nie musimy piechotą się wlec na spotkanie
I tyle jest aut, i rakiety unoszą nas w dal
A przecież mi żal, że po Moskwie nie suną już sanie
I nie ma już sań, i nie będzie już nigdy, a żal
A przecież mi żal, że po Moskwie nie suną już sanie
I nie ma już sań, i nie będzie już nigdy, a żal

Pozdrawiam i wielbię mój wiek, mego stwórcę i mistrza
Pojętny mój wiek, zdolny wiek mój chcę cenić i czcić
A przecież mi żal, że jak dawniej śnią nam się bożyszcza
I jakoś tak jest, że gotowiśmy czołem im bić
A przecież mi żal, że jak dawniej śnią nam się bożyszcza
I jakoś tak jest, że gotowiśmy czołem im bić

No cóż, nie na darmo zwycięstwem nasz szlak się uświetnił
I wszystko już jest - cicha przystań, non-iron i wikt
A przecież mi żal, że nad naszym zwycięstwem niejednym
Górują cokoły, na których nie stoi już nikt
A przecież mi żal, że nad naszym zwycięstwem niejednym
Górują cokoły, na których nie stoi już nikt

Co było, nie wróci... Wychodzę wieczorem na miasto
I nagle spojrzałam na Arbat i - ach, co za gość!
Rżą konie u sań, Aleksander Siergiejewicz przechadza się
Ach, może to już, może jutro wydarzy się coś
Rżą konie u sań, Aleksander Siergiejewicz przechadza się
Ach, może to już, może jutro wydarzy się coś

Aleksey Sergeyevich Pushkin

What has gone will never return - it is vain to tear our clothes
Well, each epoch has its proper order and structure
But I am still sorry Pushkin will never appear in this doorway
It would be so good to drop by for a cognac with him, even if only for fifteen minutes
But I am still sorry Pushkin will never appear in this doorway
It would be so good to drop by for a cognac with him, even if only for fifteen minutes

Today, we do not need to trudge on foot to a meeting
And there are so many cars, and rockets lift us into the distance
But I am still sorry sleds no longer glide through Moscow
And there are no sleds anymore, and there never will be, and it is a pity
But I am still sorry sleds no longer glide through Moscow
And there are no sleds anymore, and there never will be, and it is a pity

I greet and glorify my age, my creator and master
My understanding age, I want to value and honor my capable age
But I am still sorry we dream of our idols as before
And for some reason it is, that we are ready to bow our heads before them
But I am still sorry we dream of our idols as before
And for some reason it is, that we are ready to bow our heads before them

Well, it is not in vain that our path has been glorified by victories
And there is already everything - a quiet haven, non-ironing, and food
But, I am still sorry that more than one of our victories
Are dominated by pedestals on which no one stands anymore
But, I am still sorry that more than one of our victories
Are dominated by pedestals on which no one stands anymore

What has gone will never return... I walk out into the city in the evening
And suddenly I looked at the Arbat and - oh, what a guest!
The horses neigh at the sled, Alexander Sergeyevich is walking
Ah, maybe it is already, maybe something will happen tomorrow
The horses neigh at the sled, Alexander Sergeyevich is walking
Ah, maybe it is already, maybe something will happen tomorrow