Текст и перевод песни Sława Przybylska - Aleksiej Sergiejewicz Puszkin

Co było, nie wróci - szaty rozdzierać by próżno
Cóż, każda epoka ma własny porządek i ład
A przecież mi żal, że tu w drzwiach nie pojawi się Puszkin
Tak dobrze by dziś choć na kwadrans na koniak z nim wpaść
A przecież mi żal, że tu w drzwiach nie pojawi się Puszkin
Tak dobrze by dziś choć na kwadrans na koniak z nim wpaść

Dziś już nie musimy piechotą się wlec na spotkanie
I tyle jest aut, i rakiety unoszą nas w dal
A przecież mi żal, że po Moskwie nie suną już sanie
I nie ma już sań, i nie będzie już nigdy, a żal
A przecież mi żal, że po Moskwie nie suną już sanie
I nie ma już sań, i nie będzie już nigdy, a żal

Pozdrawiam i wielbię mój wiek, mego stwórcę i mistrza
Pojętny mój wiek, zdolny wiek mój chcę cenić i czcić
A przecież mi żal, że jak dawniej śnią nam się bożyszcza
I jakoś tak jest, że gotowiśmy czołem im bić
A przecież mi żal, że jak dawniej śnią nam się bożyszcza
I jakoś tak jest, że gotowiśmy czołem im bić

No cóż, nie na darmo zwycięstwem nasz szlak się uświetnił
I wszystko już jest - cicha przystań, non-iron i wikt
A przecież mi żal, że nad naszym zwycięstwem niejednym
Górują cokoły, na których nie stoi już nikt
A przecież mi żal, że nad naszym zwycięstwem niejednym
Górują cokoły, na których nie stoi już nikt

Co było, nie wróci... Wychodzę wieczorem na miasto
I nagle spojrzałam na Arbat i - ach, co za gość!
Rżą konie u sań, Aleksander Siergiejewicz przechadza się
Ach, może to już, może jutro wydarzy się coś
Rżą konie u sań, Aleksander Siergiejewicz przechadza się
Ach, może to już, może jutro wydarzy się coś

Что было, не вернется-одежды рвать бы зря
Ну, у каждой эпохи свой порядок и порядок
А ведь мне жаль, что здесь в дверях не появится Пушкин
Так хорошо бы сегодня хоть на четверть часа за коньяком с ним заехать.
А ведь мне жаль, что здесь в дверях не появится Пушкин
Так хорошо бы сегодня хоть на четверть часа за коньяком с ним заехать.

Сегодня нам больше не нужно идти пешком на встречу
И так много машин, и ракеты уносят нас вдаль
А ведь мне жаль, что по Москве больше не ходят сани
И нет больше сана, и не будет больше никогда, и горе
А ведь мне жаль, что по Москве больше не ходят сани
И нет больше сана, и не будет больше никогда, и горе

Я приветствую и поклоняюсь моему возрасту, моему создателю и мастеру
Разумный мой возраст, способный возраст мой я хочу ценить и поклоняться
И все же мне жаль, что, как и прежде, нам снятся Божьи сны.
И как-то так получилось, что мы готовы бить их лбом
И все же мне жаль, что, как и прежде, нам снятся Божьи сны.
И как-то так получилось, что мы готовы бить их лбом

Ну не зря же наша тропа прославилась
И все уже есть-тихая пристань, не железный и ВИКТ
И все же мне жаль, что над нашей победой
Возвышаются пьедесталы, на которых больше никто не стоит
И все же мне жаль, что над нашей победой
Возвышаются пьедесталы, на которых больше никто не стоит

Что было, то не вернется... Я выхожу вечером в город
И вдруг посмотрела на Арбат и-ах, какой гость!
Коней у Сани, Александр Сергеевич прогуливается
Ах, может быть, это уже, может быть, завтра что-то произойдет
Коней у Сани, Александр Сергеевич прогуливается
Ах, может быть, это уже, может быть, завтра что-то произойдет