Текст и перевод песни Ten Typ Mes - Ten Zwykły We Mnie

Ten Zwykły We Mnie

Ten Zwykły siedzi we mnie,
Czasem przejmuje dowodzenie
Nic sobie z tego nie robi, że go mało cenię
"Przecież nikt nie widzi, odpuść sobie", mawia
Ma cały wachlarz środków kiedy chce narozrabiać
Ten Zwykły we mnie, spali dowcip
Albo co gorsza, rozpalony opowie nieśmieszny wśród gości
Na imprezie strząśnie popiół na ziemię
Ukradkiem, bo właścicielowi wszystko jedno, pijany gdzieś drzemie
Zwykły, słyszy "prosto, w lewo, na rondzie w prawo"
Dwie minuty później myśli "gdzie kurwa?!" - brawo
Zwykły - wołam na niego, jakbym wołał "ej młody!"
Zwykły, co bym nie myślał że taki, wyjątkowy

Oh my God!
Mówią panny, co naoglądały się za dużo MTV
Oh my God!
Kiedy powiem na głos coś, co nie przypasuje im
Ależ on to zbój, ależ jak tak mógł
I trudno wyjaśnić mi
że to ten zwykły we mnie, kontrolę przejął zwykły gbur, fuj!

Jeżdżę na gapę, odkąd wycofali stare bilety
Miasto sypnęło na nowe grube miliony, niestety
Bezsensowna reforma, jest ich długa lista
Choć Zwykły jeździ na gapę głównie z lenistwa
Żenują mnie antysemickie żarty na imprezce
Ale Zwykłemu upomnieć żartownisia się nie chce
Psioczę na durnowatość TV
Ale skacowany gapię się jak każdy inny Jan czy Stefan
Zwykły nie nakarmi wtedy dvd Fellinim
Zagląda w dekolt Foremniak, szuka aktorek w bikini
Chuj z "aczkolwiek" i "generalnie"
Ale Zwykły "ubiera kurtkę", czy "cofa do tyłu" czasem palnie
Wykłada lachę czy ktoś mielił czy mełł
I czy banderola na tej wódce to faktycznie z urzędu cełł

Zwykły rży, gdy spiker się zatnie
Choć przy Michniku uspokajam go, obaj słuchamy uważnie
Zwykły przepije własny koncert, upuści mikrofon
I ja z nim chlusnę, obaj jesteśmy sobą
Zwykły, jak kumpel z ławki, kiedy jest chory
Masz więcej przestrzeni, ale trochę się o niego martwisz
Gdy ci głupio chętnie cię usprawiedliwi
A czy inni to kupią? Najwyżej ktoś się zdziwi
Zwykły lata od znaczenia do znaczenia na przełaj
Jak "pierdolnik w moim domu"? - toż to artystyczny nieład
Zwykły, gdy podpowiada jak go nie słuchać
Jakoś idzie przeżyć, póki skurwiel nie zerwie się z łańcucha

The Ordinary One Within Me

The Ordinary One resides in me,
Sometimes takes control you see
He doesn't care I hold him low
"No one's watching, let it go", he'd say, you know
He has a whole array of tricks when trouble's brewing
This Ordinary One in me, he'll spoil the joke, it's true
Or worse, with passion he'll tell a story, unfunny, amidst the crew
At a party, he'll flick ash on the floor
Stealthily, 'cause the owner doesn't care, he's snoring by the door
Ordinary, hears "straight, left, at the roundabout right"
Two minutes later thinks "where the hell?!" - what a plight
Ordinary - I call him, like I'd call "hey, young man!"
Ordinary, who'd have thought he'd be so, well, so grand

Oh my God!
Say the girls who watched too much MTV
Oh my God!
When I say something out loud, that doesn't sit well with thee
What a brute, how could he dare
And it's hard to explain, my dear
That it's the ordinary one in me, the common boor took control, oh fear!

I've been riding for free, since they withdrew the old tickets
The city threw millions on new ones, the thickets
A senseless reform, there's a long list of these
Though the Ordinary One rides free mostly out of ease
Anti-Semitic jokes at a party make me cringe
But the Ordinary One can't be bothered to give the joker a fringe
I curse the stupidity of TV
But hungover, I stare like any other John or Steve, you see
The Ordinary One won't feed the DVD with Fellini
He peeks at Foremniak's cleavage, seeks actresses in bikini
Screw "however" and "generally"
But the Ordinary One "puts on a jacket", or "backs up" occasionally, see
Doesn't care if someone milled or ground
And if the banderole on this vodka is truly from customs, profound

The Ordinary One laughs when the speaker gets stuck
Though with Michnik I calm him down, we both listen, good luck
The Ordinary One will drink through his own concert, drop the mic
And I'll chug with him, we are one, that's the strike
Ordinary, like a friend from the bench, when he's ill
You have more space, but you worry about him still
When you feel stupid, he'll gladly justify
Will others buy it? At most, someone will sigh
The Ordinary One flits from meaning to meaning astray
Like "a mess in my house"? - why, that's an artistic disarray
Ordinary, when he whispers how to ignore him, it's true
It's somehow bearable, as long as the bastard doesn't break loose from the crew