Текст и перевод песни Teoman - 1994 berbat bir yıldı

1994 berbat bir yıldı

Berbat bir yıldı 1994
Daha yılbaşı ertesi kalktım yatağımdan
Bastım kendi kusmuğuma
Yokladım, gecenin bütün kazancını harcamıştım
Kim bilir nereye gitmiştim, parayı kiminle yemiştim

Çalışmıştım yılbaşı gecesi kemancıda
Mikrofon ayağına tutunup zor dururken ayakta

Gitaristim demişti ki, mikrofonumdan
"Zom oldu şarkıcımız
Yani, devam edemiyoruz"

Berbat başlamıştı 1994
Ve öyle de gitti yıl boyunca

27 yaşındaydım
Henüz mezun zar zor bitirdiğim üniversiteden
Çöpe mi atsaydım gelecek hayallerimi
Sigortalı bir işte mi çalışsaydım annemin ısrar ettiği gibi
Ona da geç kalmıştım
Her şeye gecikmiştim

Yemek alacak param yoktu o sabah
Giyindim, pideciye gittim, sordum soruyu
Param yok dedim, sonra versem olur mu
Ayıp ettin tabi ki olur abi dedi komi
Utancıma katık ettim pideyi

Şarkılar yazıyordum, demolar yapıyordum
Kayıt parasını ödemek için, boktan yerlerde çalıyordum
Moralimi bozuyordu şarkılarımı dinleyenler
Kimse sevmez bu şarkıları diyenler
Kimse anlamıyordu bir boktan
Bana güzel gelen hiçbir şeyi
Sevmeyecekti demek insanlar
Ne yapacaktım ben hayatta
Sıkışmıştım köşeye

Berbat bir yıldı 1994
Bitmedi gitti, yıl boyunca

Bir polisin kız kardeşi dadanmıştı bana
Boğuk sesli, korkuyordum ondan
Tam psikopat tipli, adamı böğründen bıçaklayan
Sonra yattık, kız daha da bela oldu bana sonra
Neyse, canım detaylardan bahsetmek istemiyor şu anda
Belalı bir dönemdi işte

Bir ara evsize bağladım iyice, yürüdüm yürüdüm sokaklarda
Evsizlikten değil, ev acayip basıyordu bana
Halüsinasyonlar da başladı o kadar gün uyumayınca
Çok zaman oldu gördüm mü, duydum mu emin olmadığım
Kafam da iyice gitti, çıldırmanın eşiğinde
Uykusuzluk, uykusuzluğun mayasıymış, onu da anladım
Çok da zayıfladım, deldim sürekli kemeri

Berbat bir yıldı 1994
Ve öyle de gitti yıl boyunca

Cirit atıyordum İstiklal'de bir gün, sabahın beşinde
Bir iki kişi sadece yollarda, çöpçüler filan bir de
Adamları kıskandım, bir işe yarıyorlar diye
Bir çığlık duydum sonra, yaşlı bir travesti çıktı bir iş hanından
Jartiyerli bacağından şırıl şırıl kan akan
Cadde boyandı kandan
Ödüm patladı, Sıraselviler'e kadar koştum, koştum
Nefes nefese durdum, iyi değilim dedim kendime

Eve gidince baktım elektriği kesmişlerdi
Anlamışlardı demek kaçak kullandığımı
Buz gibi evde, zor ettim yine sabahı

Berbat başlamıştı 1994
Ve öyle de gitti yıl boyunca

Bob Dylan dinliyordum, Tom Waits dinliyordum
Büyük bir sanatçı olmak istiyordum Rilke gibi, Sam Shepard gibi
Şaheserler bırakan biri olmak öldüğümde arkamdan
Hiç kimselere benzemeyen
Jacques Brel gibi şarkılarında bel soğukluğundan bile bahseden
Bir kuyruklu yıldız gibi gelip, giden
Zaten hiç kimseyi beğenmiyordum onlardan başka

Bana her göz süzen kızla yatıyordum, umurumda olan biri yoktu
Sonraları bir kıza tutulmuştum, aşkını istemeden
Çok dertliydi, o iyi olsun istiyordum, beni sevsin değil
Sonra anladım, kendimden kaçmakmış bu
Kaçmadım sonra kendimden, kızı da silkeledim
Başkası ilgilensindi onunla, bana fazlaydı
Yeterince derdim zaten vardı

Berbat bir yıldı 1994
Ve öyle de gitti yıl boyunca

Bir gün okuldan arkadaşım Orhan geldi eve
Yanık bir kaşık buldum gittiğinde tuvalette
Bir de şırınga çöpte
Pk yine başlamıştı demek ee
Beyinsiz salak
Bana gece boyu bir b*ka yaramaz demişti, alkolü bırak
Baktım bir şey çalmış mı diye, o gidince
Bunlar böyledir mala düşünce
Çalmamış, iyi bari dedim, vurdum kafayı yattım
Sabaha kadar
Dört döndüm yatakta, sırılsıklam terledim
Zatürre olmuşum
Annemden istedim antibiyotiklerin parasını
Rezil oldum hem ona, hem kendi kendime
Votkayı gömdüm mideme
Sabah yine uyandım sıfıra

Berbat bir yıldı 1994
Ve öyle de gitti yıl boyunca

Bir arkadaşım şarkı demolarımı vermiş bir plak yapımcısına
Herif gelsin demiş, güzel şarkılar demiş, demiş basarız albümü
Doğru mu dedim, doğru dedi arkadaşım, sevindim
Dedim iyi o zaman
Gittim adamın ofisine, omzuma koydu elini yapımcı
50'lerinde şişman, sevimli bir adamdı, kel, bıyıklı
Yaparız dedi, senin albümü, sırıttı
Sen şu gün, şu saatte yine gel, halledelim detayları
Gittim o gün adamın büroya, sekreter bekleyin dedi biraz
İçeride bilmem kimle konuşuyor
Bir saat, iki saat bekledim, herif hep dolu
Benim de kafamın tası attı, lan herif kendini ne zannediyordu
Sanki ona muhtaçtım, ssindi
Sdim gittim oradan, karar verdim
Böyle pisliklere yüz vermeyecektim hayatım boyunca
Aramadım herifi bir daha da
Aramadı o da zaten

Berbat bir yıldı 1994

Berbat başlamıştı
Ve öyle de gitti yıl boyunca

1994 Was a Lousy Year

1994 was a lousy year, babe.
The day after New Year's Eve, I got out of bed
and stepped in my own vomit.
I checked my pockets; I'd spent all the money I made last night.
Who knows where I'd been or who I blew it all on?

I worked on New Year's Eve at that bar, Kemanci.
I could barely stand, holding onto the mic stand.

My guitarist said into my mic,
"Our singer's become a zombie.
We gotta stop, man."

1994 got off to a bad start, babe,
and it just went downhill from there.

I was 27,
barely graduated from university.
Should I have just trashed all my dreams for the future
and gotten a steady job with benefits like my mother kept telling me to?
It was too late for all that, anyway.
I was late for everything.

I didn't even have enough money for food that morning.
I got dressed and went to the pide place. I asked the guy,
"I don't have any money, man. Can I pay you later?"
"No problem, sir, of course," said the waiter.
I choked down that pide with a big bite of shame, babe.

I was writing songs, making demos,
playing gigs in lousy places just to pay for recording time.
The people who listened to my songs just brought me down;
told me nobody would like them.
Nobody understood a damn thing.
Everything I thought was beautiful
well, they were going to hate it, babe.
What was I going to do with my life?
I was backed into a corner.

1994 was a lousy year.
It just went on and on like that.

A cop's sister got her claws into me, babe.
She had this husky voice that kinda scared me.
Total psycho, the type to stab a guy right through the heart.
Anyway, we slept together, and then she became a real pain in the ass.
I don't really want to get into it right now.
It was a rough time, babe.

I ended up homeless for a while, just wandering the streets.
Not because I had to be homeless, but because my apartment was driving me crazy.
I started hallucinating after all those sleepless nights.
There are things I saw and heard back then that I'm still not sure were real.
I was losing it, babe, right on the edge.
I learned one thing: sleeplessness feeds on itself.
I got so skinny I had to keep tightening my belt.

1994 was a lousy year.
It just went on and on like that.

I was wandering around Istiklal Street one morning around 5 a.m.
There were only a couple of other people out, some garbagemen I think.
I envied them, you know? At least they had a purpose.
Then I heard this scream, and this old transvestite came running out of one of the buildings,
blood pouring down her leg from where her garter was.
There was blood all over the street.
I freaked out, ran all the way to Siraselviler Street.
I stopped, trying to catch my breath. "I am not okay," I thought to myself.

When I got home, I found they'd cut off my electricity.
They must have figured out I was stealing it.
It was freezing in that apartment. I barely made it through the night.

1994 got off to a bad start, babe,
and it just went downhill from there.

I was listening to Bob Dylan, Tom Waits...
I wanted to be a great artist like Rilke, like Sam Shepard.
I wanted to leave behind masterpieces when I died, babe.
To be like no one else.
Like Jacques Brel, singing about the clap in his songs.
Coming and going like a comet.
Besides, I didn't like anyone else anyway.

I was sleeping with every girl who looked my way. I didn't care about any of them.
Then I fell for this one girl, even though I didn't want to.
She was so messed up. I just wanted her to be okay, I didn’t even care if she loved me back.
Then I realized I was just trying to run away from myself.
So I stopped running. I shook her off.
Let someone else deal with her; she was too much for me.
I had enough problems of my own.

1994 was a lousy year.
It just went on and on like that.

One day my friend Orhan from school came over.
When he left, I found a burnt spoon in the bathroom,
and a needle in the trash.
He was back on the skag, the idiot.
Brainless moron.
He'd spent all night telling me I needed to get a grip, quit drinking.
When he left, I checked to see if he'd stolen anything.
They're all like that when they're strung out.
He hadn't taken anything. "Good," I thought, and passed out.
I slept straight through till morning,
tossing and turning, drenched in sweat.
I had pneumonia.
I had to ask my mother for money for antibiotics.
I was so ashamed, ashamed of myself.
I poured another vodka down my throat
and woke up the next morning back at square one.

1994 was a lousy year.
It just went on and on like that.

A friend of mine gave my demo to a record producer.
"Tell him to come in," the guy said. "These are good songs." Said he'd produce my album.
"Really?" I said. My friend swore it was true. I was so happy.
"Great," I said.
I went to the guy's office. The producer put his arm around me.
He was in his 50s, fat, but kind of likable. Bald with a mustache.
"We're gonna make this album," he said with a grin.
"Come back here on this day, at this time, and we'll hammer out the details."
I went back on the day, but his secretary told me to wait, that he was busy.
"He's in a meeting."
I waited an hour, then two. He was always busy.
I was so pissed off. Who did this guy think he was?
Like I needed him. Screw him.
So I left. I decided right then and there
that I would never put up with jerks like that ever again.
I never called the guy again.
He never called me either.

1994 was a lousy year.

It got off to a bad start,
and it just went downhill from there.