Текст песни nevrozumun zindanı - Teoman

hey, kim var orda, diye bağırdı adam, ben çiçekleri koklarken
kimsin sen dedi, dedim, kimim? ah bi bilsem

cılız sesler içinde hiç bir şey düşmüyor gerçeğin payına
zaten gerçekten bana ne? keşke hakikati bilsem

kötü bir şey olacak. eli kulağında, umutsuzluk her yanımda
bastım kanıma, xanax, prozac, zyprexa

türbülansta huzursuzum... ihtiyacım var bir vedaya
bi ayağım hep delilikte öbür ayağım akılda
nevrozumun zindanlarında
nevrozumun zindanlarında

kelimeler varyetesi, konuşuyoruz hepimiz boşuna
suscam artık, hayatın bağırtısına

titriyordu gözbebeklerim, gittim kumsala, kan işiyordu deniz
boğulmuş balıklar, kendi kusmuklarında

ben de boğuldum sigara dumanına, açıldı mesafe beynimle aramda
boş verdim dünyaya, hep kasa kazanıyordu sonunda

türbülansta huzursuzum... ihtiyacım var bir vedaya
bi ayağım hep delilikte öbür ayağım akılda
nevrozumun zindanlarında
nevrozumun zindanlarında

saatli bombalar her yerde
kelepçeler... domuz bağları
ben kimim? bir kadavra... bir soytarı

cerahatler...
iç hastalıkları
bir sinir kriziyim ayaklı
her yerim tıkalı
bir potansiyel ziyanı

ilk taşı atan sefiller
rütbeleri de sökmüş
bir paçavrayım
yerle yeksan

koca medeniyet çöküyor
önümde gürültüyle
kulaklarımı patlatıyor
fısıltısı bile... fısıltısı bile

söyleyecek hiçbir şeyim yok
ama söylemek istiyorum yine de
oynuyorum insanlarla
oynuyorum insanlarla

sonra bağırıyorum boşluğa
bağırıyorum boşluğa
boşluğa bağırıyorum
boşluğa

türbülansta huzursuzum... ihtiyacım var bir vedaya
bi ayağım hep delilikte öbür ayağım akılda
nevrozumun zindanlarında
nevrozumun zindanlarında
nevrozumun zindanlarında

nevrozumun zindanlarında