Текст и перевод песни Teoman - ben, zargana, deus ex machina

ben, zargana, deus ex machina

Gölgemi takip edip, kuyruğumu kovalıyordum
İlk fısıldadıklarından beri adımı kulağıma
Geldim işte buraya kadar, gördünüz
Yozlaşa yozlaşa

Ne "davanın reddine"
Ne de mahal telaşaydı
Kendimden şüphemle
Haz sıtmasından titriyordum her an

Bob Dylan'ın izinden yürüyüp
Çoklu kişilikler, kral ve soytarı
Bitmek bilmez majör depresyonlar üstünden
Mancınıklarıyla atılıyordum zıtlıklarımın

Her şeyle kavga ettim, herkesle hayatım boyunca
Oksijen yoktu bana yıldızların altında

Ben, zargana, deus ex machina

Karar verdim çocukken ve uyguladım hep
Ellerimi kirletmedim ben başkaları için
Aç sınıfın lanetinden bana neydi?
Ben doyacaktım

Nedensiz bir utanç bürümüştü benliğimi
Takıntılıydım her zaman çürümüşlüğümün fikrine
Hep korkaktım, hep cesurdum, beyinsiz bir zekiydim hep
Hem her şeydim hem hiçbir şeydim, ben her zaman

Patolojilerden bir hayat ihtimali yaratacaktım
İskeletimde her bir kemiği, vücudumda her bir damarı
Milimi milimine hesaplayıp, yaratacaktım kendimi
Ve yarattım, bir Frankenstein, her bir yeri farklı

Her şeyle kavga ettim, herkesle hayatım boyunca
Oksijen yoktu bana yıldızların altında

Ben, zargana, deus ex machina

Aynı cümlede geçmeyecektim hiç kimseyle
Aynı fotoğrafta olmayacaktım, aynı karede
Ben başkası olacaktım, onlardan değil
Yürüyüp gidecektim, herkesin yanından tek başıma

Mezarım yürüyordu bana doğru hep sanki
Ve cesettim daha şimdiden
Avlıyordum, topluyordum ve yorgun argın evime
Avdan dönüyordum kadınlarla

Bir budalalar gemisinde bir sürü ağzım vardı
Bir sürü gereksiz organım, hepsini doyurmam lazımdı
Derimin içi hıncahınç doluydu o zamanlar
Ne arasan vardı orda, bir sürü insan leşi

Her şeyle kavga ettim, herkesle hayatım boyunca
Oksijen yoktu bana yıldızların altında

Ben, zargana, deus ex machina

Rezilliğin orta yerindeydim, şikâyetim yoktu
Bir ateş topuydum rahminden annemin
Bir sürü karar verdim, nerdeyse hepsi saçma
Kimisi zırdeli, kimisi almost not crazy

Kasık damarlarımın uzantılarıyla
O damarlardaki kandan, spermimden, dna'mdan
İrinimi veriyordum kadınlara, avuçlayıp uzuvlarını
Azrail yoklarken şu an, rengi soldu dünyanın çoktan

Kırmızı reçetelerden medet uman düşük yaşam libidom
İnsan tiksintime karşı benliğimi bölen, uyuşturan
Zaten hep bilirdim hayatta geç kalırdı her şeye insan
Saniyeleri sayıyorum şimdi

Her şeyle kavga ettim, herkesle hayatım boyunca
Oksijen yoktu bana yıldızların altında

Ben, zargana, deus ex machina

I, the Zargana, Deus ex Machina

I was following my shadow, chasing my tail
Ever since you first whispered my name in my ear
I have come this far, you see
Degenerating, degenerating

Neither "dismissal of the case"
Nor was it a neighborhood fuss
With my doubts about myself
I was shivering from the fever of readiness at any moment

Walking in the footsteps of Bob Dylan
Multiple personalities, king and jester
Over endless major depressions
I was being thrown by my contradictions with their catapults

I fought with everything, everyone throughout my life
There was no oxygen for me under the stars

I, the Zargana, Deus ex Machina

I decided as a child and always followed through
I didn't get my hands dirty for others
What did I care about the curse of the hungry class?
I would be full

A senseless shame had enveloped my being
I was always obsessed with the idea of my decay
I was always a coward, always brave, a mindless genius
I was everything and nothing, always

I would create a possibility of life from pathologies
Every bone in my skeleton, every vein in my body
Calculating it down to the millimeter, I would create myself
And I created, a Frankenstein, every part different

I fought with everything, everyone throughout my life
There was no oxygen for me under the stars

I, the Zargana, Deus ex Machina

I would never be in the same sentence with anyone
I would not be in the same photo, the same frame
I would be someone else, not one of them
I would walk away, alone, from everyone

My grave was always walking towards me
And my corpse was already
I was hunting, gathering, and tired, I was returning home
From the hunt with women

I had a lot of mouths on a ship of fools
A lot of unnecessary organs, I had to feed them all
My skin was crammed full at the time
You could find anything there, a bunch of human corpses

I fought with everything, everyone throughout my life
There was no oxygen for me under the stars

I, the Zargana, Deus ex Machina

I was in the middle of the disgrace, I had no complaints
I was a fireball from my mother's womb
I made a lot of decisions, almost all of them were absurd
Some were crazy, some were almost not crazy

With the extensions of my inguinal veins
From the blood in those veins, my sperm, my DNA
I gave my pus to women, grabbing their limbs
While Azrael is absent now, the world has already faded

My low-life libido, seeking solace in red prescriptions
Numbing my self, dividing it against my human disgust
I always knew that humans would be late for everything in life
Now I'm counting the seconds

I fought with everything, everyone throughout my life
There was no oxygen for me under the stars

I, the Zargana, Deus ex Machina